Bezigheidstherapie

Op de Spoorsingel worden kabels en buizen verlegd naar de kant van de huizen.
Dat is nodig om de bouw van de parkeergarage mogelijk te maken

Je blijft je verbazen. Denk je dat er aan de Spoorsingel nog niets aan de hand is, worden er gleuven gegraven waar opvallend rode, flexibele buizen in worden gelegd. Dat er nu niets meer aan het wegdek wordt gedaan is nog wel te begrijpen. Want straks gaat de hele Spoorsingel toch weer op de schop. Ja straks, maar waarom dan nu al die buizenleggerij?

Je kunt je licht op gaan steken in het ‘zwembad’ (het stadskantoor) aan de Phoenixstraat. Doe je best. Eerst een digitale afspraak maken en daarna op een stoeltje gaan zitten tot je nummertje verschijnt.  Of bij Delft Bouwt in de Barbarasteeg langs gaan.  Soms succesvol, maar een andere keer is de betrokken ambtenaar net niet aanwezig. Kan gebeuren.

Maar wie er altijd zijn, dat zijn de mannen die het graafwerk doen.  De mannen met een helm en een lichtgevend hesje. Dat zijn de echte deskundigen. Zij weten gewoon waar ze mee bezig zijn. Dus op zo’n man afgestapt. “Wat komt er nu door die rode buizen te lopen?” Leidingen, is het korte antwoord. Dat zou je wel denken. Maar de toelichting komt spontaan. Straks komen er nieuwe rioolbuizen  onder het trottoir langs de huizen aan de Spoorsingel.  Alles wat bij en onder het viaduct ligt moet weg. Als eenmaal die parkeergarage wordt aangelegd dan wil je geen verrassingen tegen komen.  Dus voorlopig nu alles verplaatst naar de kant van de huizen.

Nu denken jij en ik natuurlijk dat die buizen daar rustig liggen. Nee. Straks wordt een deel ervan weer richting parkeergarage, annex nieuwe gracht opgeschoven. De man die mij uitleg gaf weet hoe zoiets heet: bezigheidstherapie.

guwie

geplaatst 1 juli 2014