dinsdag 16 december 2014

Eindstation

Veel vroeger dan gedacht rijden de treinen in het voorjaar van 2015 door de tunnel. Is dat een succes of overheersen toch de wanklanken? Gaat de bevolking nog jarenlang gebukt onder de uit de hand gelopen kosten?  Zeker is dat de aanleg van de treintunnel veel los maakt in Delft.

Burgers ageerden tegen de overlast. Hekken die de doorgang belemmerden, geluidhinder door het intrillen van damwanden, te steile trappen in de fietstunnel. Winkels aan Phoenixstraat en Buitenwatersloot die hun deuren voorgoed hebben gesloten. Er is ook winst. Uitgekiende innovaties die worden toegepast om de veiligheid in de tunnel te verzekeren. Een gedurfd, maar volgens sommigen ook omstreden ontwerp van het stadskantoor annex station waarvan de bouw al een eind op streek is. Dat zijn dan weer de pluspunten die “ creating history” als slogan van Delft handen en voeten geven.

Het stootblok blokeert de doorgang van de trein. Het eindstation is bereikt.
 De trein onder de grond, de stad knapt er van op. De uitstraling wordt beter en de winkels kunnen weer open. Als later ook de nieuwe woonwijken in de spoorzone zijn aangelegd hebben we een Nieuwe Delft. De vakwereld van civiele techniek en stedenbouw kwam volop aan haar trekken. De spoorzone bracht musici op de been en breiende vrouwen. Dichtende scholieren die van de spoorzone hun eigen project maakten. Een kunstenaar die vanuit de huizen aan de Spoorsingel foto’s maakte. Een boek over Molen De Roos.

Voor dit weblog www.spoorslag.blogspot.com is het eindstation bereikt. Binnenkort ligt een kleurrijk boek met de verzamelde columns in de boekhandel.  Een boek over de menselijke kant van een technisch werk. Over de mannen op de bouw en de belevenissen en emoties van bewoners en bezoekers. Kritisch en enthousiast tegelijk.



guwie


geplaatst 16 december 2014

maandag 1 december 2014

Geen taboes

Vanaf maart 2015 gaat de trein in Delft door de tunnel rijden, veel eerder
dan verwacht; de kosten blijken veel hoger dan eerder geraamd.
Het duizelt je, zoveel grote bedragen kwamen er voorbij op een avond van het TOP. Maar niet alleen dat. Je duikt ook in een wereld van afkortingen: TOP betekent Techniek Ontmoetings Punt. De lezing werd gegeven door de directeur van het OBS: het Ontwikkelings Bedrijf Spoorzone. Het ging over de Business Case Spoorzone, en dus over geld.  Vandaar al die grote bedragen.

Een zaaltje vol met voornamelijk geïnteresseerde mannen. Wethouder Lennart Harpe die verantwoordelijk is voor de spoortunnel was er ook. Na de lezing zijn we een stuk wijzer. Een stresstest laat zien dat het berekende tekort  acht keer zo groot is dan daarvoor. Altijd gedacht dat de financiële problemen voornamelijk te wijten zijn aan de tegenvallende resultaten van de grondverkoop. Dat is zeker een belangrijke reden. Maar door de dramatisch gedaalde rentestand  in de afgelopen jaren zijn de inkomsten op het uitstaande kapitaal fors weggezakt. De miljoenentekorten paradeerden op het scherm van de powerpointpresentatie.

Schrappen dus in de plannen. De openbare ruimte in de woonbuurten wordt soberder ingericht, de parkeergarage wordt van de hand gedaan. Gelukkig zijn er al heel wat woonkavels verkocht. Maar de opbrengsten daarvan vallen wat tegen. Al die zelfbouwende kopers moeten meer begeleid worden dan zij die een kant en klaar huis kopen. De prijs voor het verschil tussen aanbodgestuurd en vraaggestuurd bouwen.  Er zijn geen taboes , zo zei de wethouder. Desnoods wordt het stadskantoor verkocht of vestigt zich een grote hotelketen in de spoorzone. Moet kunnen. Want dat kan grote bedragen opleveren.

guwie





geplaatst 1 december 2014


zondag 16 november 2014

Droom

Van stoomtrein naar ondergrondse electrische
 trein, vooruitgang op het spoor is geen droom
Ik droom over de Spoorzone. Het is 2017. Het zand, de bergen kiezelstenen, de hoge werkkranen en de heistellingen zijn allemaal verdwenen.  Ook de specht is weg. Die  klopte de betonnen geleidemuurtjes aan stukken. Wat een hels lawaai was dat, maar wel een mooie naam.

Het treinviaduct kennen we alleen nog maar van foto's en filmpjes. De treinen rijden alweer jaren door de tunnel. Verleden jaar is in Den Haag besloten ook de tweede buis te gaan gebruiken. Rails en bovenleiding worden daar nu aangebracht.  Daar merk je bovengronds niks van. Het was een goed idee om die buis maar gelijk aan te leggen.  

Onder de Spoorsingel ligt de grote parkeergarage. Wat een discussie was dat over de tarieven. Er zijn nog steeds vergunninghouders die hun auto liever in de wijk parkeren. Dat wordt steeds moeilijker. De gemeente wil zijn halflege parkeergarage graag van de hand doen, maar de kopers staan niet te dringen. De garage is echt niet rendabel te krijgen. Zou het aan de tarieven liggen?

In de molen en het waltorentje zitten nieuwe bedrijfjes. Mooi gezicht met die nieuwe gracht er naast.  Niet met harde kademuren, maar met een zachte grasberm er langs.  En geen karakteristieke boogbruggen, maar  platte bruggen er over heen.  Het is daar geen binnenstad, maar toch voelt het als een gemis. Net zoals de fanatieke treinliefhebber zijn wagons en locomotieven mist. Ach, heel vroeger werd er met stoom gereden. Je hoorde de stoomfluit al van verre. Of is het de wekker?



guwie



geplaatst 16 november 2014

zaterdag 1 november 2014

Gemiste kans

De stad en de campus. Dat is nooit een gelukkig huwelijk geweest. Onlangs waren bij een bijeenkomst van TOP Delft over de relatie tussen de spoorzone en de TU-campus alle partijen present:  NS-stations, het grondbedrijf van de universiteit en de spoorzone.  Vreemd genoeg ging het vooral over de loop- en fietsroutes van het station naar de universiteit. Dat is een kruip-door-sluip-door voor studenten en medewerkers die per fiets naar werk of college gaan. Via smalle steegjes, links en rechts afslaand en door een woonwijk. Geen natuurlijke route die je makkelijk vindt. Dat zou beter kunnen.

De campus van de TU Delft met het Mekelpark centraal
gelegen tussen de gebouwen van de universiteit
Het echte probleem is echter het totaal  ontbreken van de TU in de spoorzone. De NS vertegenwoordiger hield een warm pleidooi voor city marketing. Laat direct bij het station zien wat Delft is: een historische binnenstad, Delfts blauw en de technische universiteit. De historische kaart van Delft op het plafond van het station is dus prima. Delfts blauw er bij en iedereen ziet direct dat het om Delft gaat.


Bij het station is geen plek ingeruimd voor een beeldbepalend TU gebouw zoals bijvoorbeeld een ruimte voor representatieve bijeenkomsten of een onderwijsgebouw. Het zou duidelijk maken dat Delft ook een stad is van techniek en onderwijs. Dat gaat niet gebeuren. De TU ziet er niets in en groeit door op haar campus, ver weg van het station. Het zou de integratie tussen stad en campus ten goede komen. En de dikke fietsersstroom tussen station en campus zou een stuk minder worden.

guwie



geplaatst 1 november 2014

donderdag 16 oktober 2014

Spoordijk

De spoortunnel in Delft kent veel pluspunten. Het hinderlijke en lelijke treinviaduct dat de stad in tweeën snijdt kan straks worden opgeruimd. De herrie van de vele rammelende treinen is voor de bewoners langs het spoor soms gekmakend. De spoortunnel biedt veel kansen om het bovengrondse gebied opnieuw in te richten. Als over een paar jaar de capaciteit van het ondergrondse spoor is verdubbeld van twee naar vier sporen zal ook de treinreiziger het verschil merken. Beter en sneller.
Maar dat is niet het hele verhaal. Dit jaar is het honderd jaar geleden dat de eerste wereldoorlog uitbrak. In de westhoek van Vlaanderen herinnert nog veel aan de slagvelden van weleer. België werd als neutraal land overlopen door de Duitsers, op weg naar Noord-Frankrijk. Tot aan de rivier de IJzer rukten de vijandelijke troepen uit Duitsland op. Tot daar, maar ook niet verder.
De  spoordijk als deel van een verdedigingslinie
waarmee de vijand op afstand kon worden gehouden. 
De spoorlijn tussen Diksmuide en Nieuwpoort aan de Belgische kust speelde daarin een cruciale rol. De polder tussen spoordijk en rivier werd onder water gezet en was daarmee een natuurlijke militaire verdedigingslinie van formaat, vergelijkbaar met de Hollandse waterlinie in ons land. Geen doorkomen aan voor de Duitsers. Vier jaar lang bleef de spoordijk tussen Nieuwpoort en Diksmuide de frontlijn.
Dat brengt ons terug naar de spoortunnel. Die kent zijn voordelen, maar je houdt er het water niet mee tegen. En ook niet de vijand. Een spoordijk is zo gek nog niet, maar voor Delft is het niet de oplossing.

guwie


geplaatst 16 oktober 2014


woensdag 1 oktober 2014

Stilte

Onwerkelijk stil was het deze zomer rond de spoorzone. In de bouwvakvakantie vielen alle machines in slaap en waren de werklui ver uit het zicht. Geen 'goedemorgen' meer of even overleg over een doorgang langs de obstakels. Rustig? Nee, vooral saai. Schoolvakanties en buurtgenoten die er op uitgetrokken waren versterkten dat nog eens. Te veel herrie is hinderlijk, maar een stad mag levendig zijn, ook in de vakantie.

Toch is er nog zo'n stille plek in aanbouw. De tweede tunnelbuis. Nu al goeddeels aangelegd, maar aan het eind van de Spoorsingel ontbreekt die nog. Daar ligt het viaduct in de weg. Pas na maart 2015 wordt dat laatste stuk ook aangepakt.  Maar voorlopig gaan er geen treinen door die buis.  En 'voorlopig' kan lang duren.

Toch is het goed dat die buis nu al wordt aangelegd. Als later wordt besloten de spoorlijn te verdubbelen van twee naar vier sporen dan kan dat snel en zonder grote ingrepen. Stel je voor dat je over tien jaar weer met een open bouwput komt te zitten. Geen aantrekkelijke gedachte.

Het zal stil zijn in die tweede tunnelbuis. Geen rails, geen bovenleiding, geen trein, alleen maar de ruwbouw. Muisstil zal het er zijn zo lang er in de andere buis geen trein passeert. Het zal voorlopig een spookbuis zijn.

Zo zou het ook kunnen. De tweede tunnelbuis die voorlopig wordt gebruikt als zwembad


guwie







geplaatst 1 oktober 2014

maandag 15 september 2014

Lamellen

De hal van het nieuwe station in Delft. Op het plafond
is de historische plattegrond van de stad afgebeeld
In kantoorpanden kom je ze in alle soorten en maten tegen. In stoffen uitvoering of als het goedkoop moet van plastic. Met zo’n handig trekkoordje kun je de lamellen open en dicht schuiven.  Of ze halfopen zetten, zodat het zonlicht  gedoseerd binnenvalt. In onze woonhuizen zijn ze steeds meer een alternatief voor de vitrages en overgordijnen. Handig en vaak ook gewoon mooi.
En nu hangen ze daar in de nieuwe stationshal. Niet voor de ramen, maar aan het gewelfde plafond. Wat een idee. De lamellen hebben hier geen functie  om het zonlicht te temperen, maar zijn vooral bedoeld om de hal op te sieren. Of dat is gelukt moet de ervaring nog uitwijzen. Het publiek  heeft het nog niet kunnen zien. Op de aluminium lamellen is een historische stadsplattegrond van Delft te zien. Het patroon beweegt mee met de reiziger, waarbij er op elk punt weer een andere voorstelling is te zien. Samen met de Delftsblauwe tegeltjes  (die komen toch ook nog?) is het plafond met zijn oude plattegrond het visitekaartje van het nieuwe station.

Maar weerspiegelt het ook de techniek, is het innovatief of op zijn minst eigentijds zoals Delft graag bekend wil staan? Het gebouw zelf wel, maar de eerste aanblik binnen in het stadskantoor annex stationshal  wordt toch vooral door het verleden bepaald. “History sells”, zonder meer. Maar waarom niet een moderne stadsplattegrond op de lamellen gezet? Handig voor de reizigers die minder bekend zijn met Delft.

guwie



geplaatst 15 september 2014

maandag 1 september 2014

Loopgraven

Een tunnel graven is één ding. Wie mocht denken dat je er daarmee bent, vergist zich. Er zijn de zogenoemde belendende werken. Je zou het ook de ‘collateral damage’ kunnen noemen.  Waar ik het over heb? Ga kijken op de Spoorsingel.

Zodra de treinen de tunnel in gaan wordt het viaduct afgebroken.Daarvoor worden nu al voorbereidende werken uitgevoerd.  Zo ligt de riolering in de weg of is die te oud om nog lang mee te kunnen. Nu ze toch aan het graven zijn kan die gelijk vervangen worden. Hetzelfde geldt voor andere buizen en leidingen. Geen klein klusje.

Zo worden er diepe geulen gegraven. Grote werktuigen scheppen de aarde eruit en verwijderen de oude buizen en leidingen. Eigenlijk gaat alles mechanisch.
Historische foto van een loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog. De
loopgraven boden dekking tegen de vijandelijke granaten, maar
desondanks kwamen er  honderdduizenden soldaten om het leven.
Dat was in de Eerste Wereldoorlog – De Groote Oorlog – wel anders. Soldaten groeven met hun schop ellenlange loopgraven waarin ze konden schuilen, van waaruit ze konden schieten en waar de ratten en het andere ongedierte ook hun huisvesting vonden.  Voor de soldaten geen achturige werkdag en het weekend vrij.  Er stierven nog meer mensen van ellende dan door het directe oorlogsgeweld.

Het ongemak van de bewoners aan de Spoorsingel verschrompelt daarbij. Nog een paar weken en het zand en de geulen horen weer tot het verleden. Straks nog wat lawaai van het afbreken van het viaduct. Allemaal voorzienbaar. Dit in tegenstelling tot de plotselinge granaten die in de Westhoek van Vlaanderen hun slachtoffers maakten. Hier geen eindeloze begraafplaatsen, maar straks een onbelemmerd zicht op de molen en een prettige entree tot de binnenstad. Waar hebben we het over!


Guwie




geplaatst 1 september 2014

dinsdag 15 juli 2014

Liefhebber

Tegen kwart over twee in de middag nipte hij aan zijn plastic bekertje met koffie in de stationshal in aanbouw. Het was zijn derde vandaag  en zeker niet zijn laatste. De grijzende, vitale zestiger hoefde je niets te vertellen over de spoortunnel in Delft.  De Dag van de Bouw was voor hem een uitgelezen mogelijkheid om eens “ achter de hekken te kijken” , zoals hij zelf zei. Hij was niet de enige. Met 7500 bezoekers was de openstelling van stadskantoor en tunnel  in Delft een van de beste bezochte projecten in Nederland.

Bij het krieken van de dag was hij in Eindhoven op de trein gestapt.  Geen vrij-reizen-dag, maar zijn goedkope treinkaartje van de Hema  bood uitkomst. Deze dag  wilde hij alle grote stationswerken in Nederland  bezoeken. Alleen op de Dag van de Bouw heb je toegang  tot bouwputten die gestaag veranderen in gloednieuwe stations, zo vertelde hij tussen twee slokken koffie door.

Station  Arnhem als eerste. Daar  wordt nu een nieuwe stationshal  gebouwd. De oude hal is jaren geleden al gesloopt, maar onenigheid  over ontwerp en kosten heeft voor veel vertraging gezorgd.  Tijdens het  vervolg van zijn treinreis naar Delft is hij uitgestapt in Utrecht.  Lag perfect op zijn route. Een comfortabele , moderne OV terminal  zoals ProRail het nieuwe station daar aanprijst.  Met veel ruimte en licht. Een overdekte boulevard  die vanaf 2030 zo’n 100 miljoen reizigers per jaar kan verwerken. Maar voorlopig nog volop in de verbouw, dus meer dan een bezoek waard.


Het ondergrondse perron van het nieuwe station in Delft was
op de Dag van de Bouw opengesteld voor het publiek
In Delft had hij haast. Ruim voor vier  uur wilde hij in Breda zijn om ook daar de bouwwerken te bezoeken. De route door het stadskantoor vond hij prachtig, maar het ging hem vooral om de ondergrondse perrons. Die moest hij nog zien, voordat  zijn trein vertrok. Nog net kon ik hem een flyer van de Delftse spoortunnel in handen drukken, voordat hij in de diepte verdween. Een echte liefhebber.


guwie


geplaatst 15 juli 2014

dinsdag 1 juli 2014

Bezigheidstherapie

Op de Spoorsingel worden kabels en buizen verlegd naar de kant van de huizen.
Dat is nodig om de bouw van de parkeergarage mogelijk te maken
Je blijft je verbazen. Denk je dat er aan de Spoorsingel nog niets aan de hand is, worden er gleuven gegraven waar opvallend rode, flexibele buizen in worden gelegd. Dat er nu niets meer aan het wegdek wordt gedaan is nog wel te begrijpen. Want straks gaat de hele Spoorsingel toch weer op de schop. Ja straks, maar waarom dan nu al die buizenleggerij?

Je kunt je licht op gaan steken in het ‘zwembad’ (het stadskantoor) aan de Phoenixstraat. Doe je best. Eerst een digitale afspraak maken en daarna op een stoeltje gaan zitten tot je nummertje verschijnt.  Of bij Delft Bouwt in de Barbarasteeg langs gaan.  Soms succesvol, maar een andere keer is de betrokken ambtenaar net niet aanwezig. Kan gebeuren.

Maar wie er altijd zijn, dat zijn de mannen die het graafwerk doen.  De mannen met een helm en een lichtgevend hesje. Dat zijn de echte deskundigen. Zij weten gewoon waar ze mee bezig zijn. Dus op zo’n man afgestapt. “Wat komt er nu door die rode buizen te lopen?” Leidingen, is het korte antwoord. Dat zou je wel denken. Maar de toelichting komt spontaan. Straks komen er nieuwe rioolbuizen  onder het trottoir langs de huizen aan de Spoorsingel.  Alles wat bij en onder het viaduct ligt moet weg. Als eenmaal die parkeergarage wordt aangelegd dan wil je geen verrassingen tegen komen.  Dus voorlopig nu alles verplaatst naar de kant van de huizen.


Nu denken jij en ik natuurlijk dat die buizen daar rustig liggen. Nee. Straks wordt een deel ervan weer richting parkeergarage, annex nieuwe gracht opgeschoven. De man die mij uitleg gaf weet hoe zoiets heet: bezigheidstherapie.

guwie



geplaatst 1 juli 2014

zondag 15 juni 2014

Zonnebloemen

Nu staat er vooral onkruid, in het najaar  wuiven er zonnebloemen,
daarna wordt het een PROEFtuin. De Abtswoudse Hof is volop in transitie

De verzengende hitte doet de lucht tot ver boven de horizon trillen. De zinderende temperatuur in het diepe zuiden van Frankrijk  kleurt het golvende landschap tot aan de einder oranjegeel. Op de velden met de nog ongeopende bloemen draaien de knoppen met de zon mee. Tegen de tijd dat de bloemen zich openen, verstijven de stengels. Dan wijzen de bloeiende zonnebloemen de hele dag naar het oosten. Wuiven doen ze door de wind, de meer dan manshoge bloemen kijken je aan. Fascinerend.

Is dat het beeld dat de Delftse proeftuin voor ogen heeft in de Spoorzone?  Misschien wel, maar het is geen Frankrijk hier. Geen verre einders en van zinderde hitte is in Delft maar zelden sprake.  Toch kunnen er straks zo’n 10.000 zonnebloemen staan die in het najaar geplukt kunnen worden. Gezaaid op een regenachtige moederdag  in de Abtswoudse Hof door inwoners van Delft.  De Stichting Groenkracht gaat er in het najaar biologische groenten, kruiden, fruitbomen en bloemen verbouwen. Inwoners uit Delft kunnen ook hier weer aan mee doen. Er komt onder meer een stadsakker met een pluktuin, een boomkwekerij en leer- en werkplekken voor mensen met een arbeidshandicap.

Op termijn wordt de Abtswoudse Hof een woonwijk van Nieuw Delft in de Spoorzone. Tot het zo ver is wordt dit terrein gebruikt als stadsgroentetuin. En dit jaar staan de zonnebloemen er te wuiven tot ze geoogst worden.  Zo lijkt het hier toch nog op het warme zuiden. En je kunt je moeder nog eens in het zonnetje zetten.


guwie



geplaatst 15 juni 2015

zondag 1 juni 2014

Parkeergarage


De auto’s staan nu nog onder het viaduct. Stoffig maar droog.  Begin 2015 gaan de treinen ondergronds en kan het viaduct worden afgebroken. Daarvoor is nog een klein probleempje op te lossen: waar blijven die auto’s in de periode waarin er een ondergrondse parkeergarage wordt gebouwd? Dat is nu nog een verrassing.

Maar dan.  Er zou plaats komen voor 450 auto’s in een nieuwe parkeergarage op de plek van het viaduct. Maar ach, waarom niet gelijk voor 650 auto’s? Dan hoeft de geplande garage voor het stadskantoor niet en kunnen bezoekers van de binnenstad er ook mooi in terecht. Iedereen die naar het stadskantoor wil of naar het station, gaat maar mooi met het openbaar vervoer, de fiets of de benenwagen. Goed voor het milieu.

In - en uitgang van de parkeergarage Zuidpoort die plaats biedt aan ruim 800
auto's. Met 650 parkeerplaatsen zou de parkeergarage naast de spoortunnel
veel groter worden en meer overlast geven dan eerder was afgesproken.
Maar die grote parkeergarage krijgt maar één in- en uitgang. Zo ver mogelijk van het stadskantoor annex station, dicht bij de laatste huizen van de Spoorsingel/Ruys de Beerenbrouckplein.  In plaats van het geluid van de treinen op het viaduct krijgen de bewoners daar nu het stop/go van in- en uitparkerende auto’s. Die maken niet alleen geluid, maar produceren ook uitlaatgassen. Een nieuw bestemmingsplan zou dat alles mogelijk moeten maken.


Maar dat bestemmingsplan is er nog niet. En als het aan de buurtbewoners  ligt komt het er ook niet. IJverig zijn zij bezig geweest hun ‘zienswijze’ op te stellen en het nieuwe College en de gemeenteraad van Delft daarvan te overtuigen. Als de gemeente hen niet tegemoet komt, komen de bezwaarschriften, dreigt het uitstel en dat kan lang duren. De gemeente zou er goed aan doen het te houden bij het oude bestemmingsplan voor ‘slechts’ 450 auto’s. Goedkoper en op tijd klaar.  Wie wil dat nou niet? In de komende tijd gaan we zien wie er aan het langste eind trekt. Benieuwd wat het wordt.


guwie



geplaatst 1 juni 2014




donderdag 15 mei 2014

Zelf bouwen

Het is een doorslaand succes. In Den Haag waren 100 klushuizen te koop en nog eens 100 bouwkavels. In één dag werd daarvan 85% verkocht. Om de eerste te zijn  werd al dagen lang gekampeerd bij het stadhuis.
In Delft was in een onooglijke loods aan  de Nijverheidsstraat op een zaterdag in maart alles klaar om belangstellenden te laten kennismaken met de woningbouwplannen in de spoorzone. Ondanks die onooglijke  plek gonsde het binnen volop.  Maquettes, woningbouwcorporaties, financiers, aannemers, bouwbegeleiders,  architectenbureaus en natuurlijk een bouwcafé.

Dit beeld gaan we volgend jaar zien in Nieuw Delft:
bewoners die zelf hun huis gaan bouwen
Er waren zo’n 700 bezoekers verwacht. Er kwamen er 1250.  “Create your new plan” stond groot op de folder, met op de foto een alternatief stel voor een Apple-computer.  “Nice to meet you”. Ja, Delft is een internationale stad. “Nieuw Delft is yours”.

Je kon er je interesse kwijt voor huren, kopen, zelf ontwerpen en zelf intekenen op het geen-zorgen-concept-met-maximale-invloed. Belangrijk natuurlijk dat je je naam en mailadres achterliet bij een van de stalletjes.

Recessie? Malaise in de bouw? Het leek er niet op.  Net als in Den Haag.  Zelf klussen en bouwen is in.  Misschien is dat juist een gevolg van de recessie. Een casco is goedkoper dan een kant-en-klaar huis. Een kavel prikkelt de fantasie van al die studenten die straks hun eigen huis daarop gaan bouwen.  En de senioren die, nu de kinderen uit huis zijn, genoeg hebben van hun bloemkoolwijk,  zien hun kans schoon om centraal in Delft te gaan wonen. Op loopafstand van het station, vlak bij allerlei voorzieningen.
Zo lang nog niet alles ingevuld kan worden met huizen komt er voor korter of langer een aantal ‘creatieve’ invullingen. Misschien willen we die straks wel nooit meer kwijt.



guwie



geplaatst 15 mei 2014

zaterdag 3 mei 2014

Terrasboot

De brug is nauwelijks te herkennen als brug. Vlak en breed en met een weinig opvallende leuning. De no nonsense naam voegt daar weinig toe: Constructiebrug. Toch is deze brug op het kruispunt van Westvest en Westlandse weg belangrijk voor de dwarsverbinding onder en straks over het spoor.
Bij de bouw van de spoortunnel is het altijd goed opletten voor fietsers en automobilisten. Verkeerslichten en rood-witte blokken die het verkeer op het onoverzichtelijke kruispunt aan de stadskant van de Irenetunnel in goede banen proberen te leiden. Rijbanen die geregeld worden omgelegd, fietsers en voetgangers die daar moeten oversteken. Onlangs nog is de weg en het fietspad verplaatst van het midden van de brug naar de kant van de Hooikade. Het voetpad loopt nu door een blauwe container. Veiliger en beter, dat wel.
Rond deze brug is afgelopen jaren van alles te doen geweest. Commotie was er vorig jaar toen de kapper (“ O,Jan wat zit je haar mooi”) op de hoek van de Hooikade een berg zand voor zijn deur kreeg. Niet tijdelijk zoals ze eerst dachten, maar definitief  vanwege de hogere ligging van de weg. Ook de fietsroute over de kade gaf rumoer. Het terras van Grand Café Huszàr moest er voor wijken. Fijn als je als uitbater je nering wilt verbeteren. Toch is hier niet alles kommer en kwel.

Sinds kort  is er een terras op het water voor Grand Café Huszàr 
Op dit kruispunt bij de Zuidkolk is de toekomst al begonnen. Inmiddels ligt er, waarschijnlijk als genoegdoening voor geleden schade, een terrasboot voor het Grand Café , dwars op de kade. Je kunt er een sloep huren om Delft over het water te verkennen. Het wordt een toplocatie bij dit kruispunt van belangrijke fietsroutes met vrij uitzicht over het water. Hier duikt straks het fietspad onder de Constructiebrug door en loopt uit in de nieuwe ondergrondse fietsenstalling bij het station. Veel potentiele klanten voor het café dus kassa voor de uitbater. Nu wel.


guwie






geplaats 1 mei 2014

dinsdag 15 april 2014

Slimme logistiek

Slim combineren van goederenstromen zorgt
voor minder transportbewegingen
Wat je allemaal nièt ziet bij de bouw van de spoortunnel zou wel eens een veelvoud kunnen zijn van wat wel zichtbaar is.  Ligt voor de hand. De oostelijke tunnelbuis wordt nu ingericht voor het treinverkeer. In stilte, beneden onder de grond. Behalve de werkers zijn alleen een paar excursiedeelnemers er getuige van. Een keer per jaar mag iedereen komen kijken, op de Dag van de Bouw.

Maar dat bedoel ik niet. Juist van de  bovengrondse bouw is er relatief maar weinig te zien. Al die materialen die aangevoerd moeten worden, al dat afval dat weer weg moet. Toch gaat het er best rustig aan toe. Geen rijen wachtende vrachtauto’s, geen bergen restmateriaal dat afgevoerd moet worden. Waar komt het vandaan, waar brengen ze het naartoe? En vooral: wanneer? Just-in-time heet dat tegenwoordig. Of nog moderner Smart Building Logistics.

Materiaalopslag in de stad vraagt behoorlijk wat ruimte. Die ruimte is er nauwelijks. Dus is de oplossing het ergens anders op te slaan waar die ruimte er wel is en soms nog goedkoper ook. Bestel je materiaal, zodat het voor de ochtendspits ter plekke is. Dat scheelt wachttijd. En laat die vrachtwagens daarna gelijk het restmateriaal mee terugnemen. Volgens de BAM wordt zo  50 % bespaard op het aantal transportbewegingen. En is ook maar de helft van de bouwplaatscapaciteit nodig.

Sneller en groener transport, zo is het devies. Maar het is vast ook goedkoper, hoewel er een schakel tussen zit. Dat is de verzamelplek elders die beheerd moet worden. Precies, daarom zien we zo weinig stapels materiaal op de plek van de bouw zelf. Slimme logistiek, een klein wonder.



guwie



geplaatst 15 april 2014

dinsdag 1 april 2014

Wachthok

Het nieuwe wachthok op het Delftse station. Het biedt maar
weinig beschutting tegen regen en wind
De regen komt met bakken uit de hemel vallen. Niet voor het eerst dit jaar, maar het gaat nu gepaard met een stormachtige wind. Op het station in Delft biedt  de perronoverkapping de wachtende reizigers  enige beschutting. Ze staan er in elk geval droog. Dat geldt niet voor het groepje mensen dat probeert te schuilen in het wachthokje op  het perron. Ik sta er bij en vraag me af wat de bedoeling is van dit bouwwerk. Waarom staat dat hier op het perron? En waarom zo’n uitvoering? Zo blijf je met dit weer niet droog.

Er is geen poging gedaan om het wachthok wind- en waterdicht te maken. Het stalen geraamte van ruim 10 meter lang is tegen de schutting van het bouwterrein geplaatst.  Aan voor- en zijkanten helemaal open en voorzien van een golfplaten dak. Tamelijk willekeurig neergezet, zo lijkt het en het sluit in ieder geval niet aan op de overkapping verderop.   In een bushokje kun je droog en uit de wind staan en is er meestal een bank. Maar niet in dit wachthok. Het is ook geen rokersplaats, want  asbakken ontbreken. Verlichting is er niet  dus ‘s avonds sta je daar ook nog in het donker.


Eind 2015 stoppen de treinen in het nieuwe ondergrondse station en gaat het huidige station dicht.   Vreemd dus dat nog wel kosten worden gemaakt voor zo’n wachthokje hier. Ik trek mijn capuchon steviger over m’n hoofd om regen en wind te weren.  Al jarenlang wordt er niet meer geïnvesteerd  in het station, bijvoorbeeld voor een betere toegankelijkheid.  Hmmm….Valt iets voor te zeggen, maar waarom dan dit open wachthok  dat eigenlijk  niet eens  een wachthok is, maar een stuk overdekte looproute naar de uitgang.  Ga je er in staan, dan sta je in de weg. Dit wachthok blijft een raadsel.


guwie




geplaatst 1 april 2014

zaterdag 15 maart 2014

Tijdelijk gebruik

Het hekwerk sluit het rommelige terrein hermetisch af.  Het gebied wordt gebruikt voor de opslag van betonplaten, slordig gestapeld langs de zijkant. Verderop liggen geroeste stalen buizen  in slagorde te wachten tot ze elders onder de grond worden gestopt. Een grote, maar onduidelijke loods grenst het terrein aan de kant van het spoor af. Daar tussendoor loopt de toegangsweg naar de achtergelegen parkeerplaats. Na een regenbui staan er grote plassen  op.  De flats er omheen verdienen een beter uitzicht. Een ruimte zoals deze zie je wel meer in de stad. De Abtswoudse Hof ligt in de hoek van de  Industrieweg en de Papsouwselaan. Ooit komen er woningen volgens het Ontwikkelingsplan Nieuw Delft, maar voorlopig  nog niet.

De rommelige Abtswoudse Hof waar een veel betere
tijdelijke functie mogelijk is dan het huidige opslagterrein
Prima dus om dit gebiedje  tijdelijk een andere functie te geven. Een inrichting waar de buurtbewoners en de bedrijven die er aan grenzen wat aan hebben. Dat vinden ze bij “ Gebruik de Lege Ruimte” ook. Al eerder zijn er verschillende initiatieven ontwikkeld voor tijdelijke functies. Van een groene oase tot een hoteltrein, van een soeck tot een stadskas. Aan de slag dus om de troep op te ruimen en de creatieve projecten uit te voeren. Het kan alleen maar beter worden.


Binnenkort wordt de Abtswoudse Hof leeg opgeleverd.  Net als de aangrenzende loods die gebruikt kan worden voor educatieprojecten, exposities en dergelijke. Valerie Kopelle heeft voor het gebied een tijdelijke groene inrichting bedacht waar elementen van eerder voorgestelde  initiatieven in terugkomen.  De Delftse proeftuin, Mosaic Rocks en ja, ook de hoteltrein zou er een plek kunnen vinden. Van mooie plaatjes naar haalbare plaatjes, zo zegt de gemeente, want de grondhuur moet wel betaald worden. Zonder meer, maar dit eerste project voor tijdelijk gebruik verdient een kans. Het blaast inspiratie en leven in het verrommelde gebied. En is een voorbeeld voor al die andere lege ruimtes in de spoorzone.


guwie






geplaatst 15 maart 2014


zaterdag 1 maart 2014

Varende dwarsliggers

Hier vaart een file van 16 vrachtwagens”. Iedereen die wel eens voor de opgehaalde brug over het kanaal staat of per fiets naar Den Haag rijdt kan het af en toe zien. De Haagse vuilniscontainers varen over de Schie naar Rotterdam. Een duurzame wijze van transport.

Maar nu nog mooier. Ook onderdelen van de aan te leggen spoorbaan in de tunnel komen over het water naar Delft. Fred Geurts, projectmanager van Strukton Rail, laat via de maandelijkse pagina van SpoorzoneDelft in de Delftse Post weten: “De ballast en de dwarsliggers komen over de Schie naar Delft”. Dat is nog eens wat anders dan het routinevervoer van het huisvuil. Hoe ze dat bedacht hebben? Dan moet je weten dat een van de kantoren van Strukton aan het Amsterdam-Rijnkanaal ligt. Vandaar. Alleen voor het laatste stuk transport komen er kleine vrachtwagens aan te pas. Dumpers noemen ze die.  De rails – op het werk spoorstaven genoemd – worden per trein aangevoerd. Die staven zijn 120 meter lang. Te lang voor vervoer over water.


Het met een schip aangevoerde balastgrind wordt
met een vrachtwagen naar de spoortunnel vervoerd.
Je vraagt je af wat er voor de tunnelbouw nog meer over water aangevoerd kan worden. Niet de rails dus en ook niet het beton dat gestort moet worden. Dat moet snel op de bouwplaats zijn, anders ‘stolt’ het in de mortelauto. 



Maar we doen een suggestie: het betonijzer bijvoorbeeld.  Er moet ook materiaal afgevoerd worden. Wat te denken van al die uitgegraven grond? Die zou voorlopig naar een grondbank gaan. Maar ze houden vast grond over. Die kan makkelijk over het water weggevoerd worden. Goed dat Delft aan het Rijn-Schiekanaal ligt. Alle transport dat geen haast heeft kan over water. Duurzaam en op de weg is het al druk genoeg.


guwie




geplaatst 1 maart 2014

zaterdag 15 februari 2014

Woonwens

Jorien wil straks in een appartement wonen, het liefst met een atelierruimte aan huis. Een koopwoning graag. Jorien is docent op de kunstacademie en daarnaast een verdienstelijk amateurbeeldhouwer. Het liefst zou ze haar droomhuis zelf willen ontwerpen en bouwen, maar het ontbreekt haar domweg aan tijd om dat voor elkaar te krijgen. Een kant-en-klare woning waar ook nog wat te kiezen valt komt het meest in aanmerking. Dicht bij het station en de historische binnenstad, met uitzicht op het stadspark. In het Van Leeuwenhoekkwartier dus, een van de eerste nieuwe woonbuurten die langs de spoortunnel wordt gerealiseerd.

Impressie van de toekomstige wijk Nieuw Delft,
met het stadspark boven op de spoortunnel
De tijd dat planmatig een hele nieuwe woonwijk werd gebouwd ligt achter ons. Vinex-locaties zoals Ypenburg zijn de laatste voorbeelden daarvan. Voordat er werd gebouwd schatten de projectontwikkelaars in aan welke eengezinswoningen met tuin behoefte was. Die werden dan gebouwd en daarna verkocht. Veel van hetzelfde, maar niet per se verkeerd.

In de spoorzone gaat dat toch anders. Daar worden nu voorafgaand aan de nieuwbouw de woonwensen geïnventariseerd. Vraaggestuurd bouwen heet dat in het jargon van de projectontwikkelaar. Wel zo veilig, want de woningmarkt zit nu toch anders in elkaar dan pakweg tien jaar geleden. Geen standaardwoning meer, maar huis voor huis en allemaal verschillend. Wil je CO2- of energieneutraal wonen of een gemeenschappelijke daktuin, aarzel niet en  laat deze persoonlijke woonwens online weten. Graag in groepsverband wonen en met je woongroep zelf de kavel bebouwen? Wordt genoteerd.

Vanaf eind 2015 worden de eerste woningen gebouwd in Nieuw Delft, de nieuwe wijk in het spoorzonegebied. Dat kan een staalkaart opleveren van persoonlijke woonwensen. Van oudhollands tot strak modern. Ook Jorien is benieuwd hoe het er uit gaat zien. Haar eigen woning, maar ook de huizen in de buurt. Die atelierruimte wil ze absoluut, eventueel gezamenlijk met andere buurtbewoners. Ze klikt haar tablet aan en toetst spoorzonedelft in.


guwie   



geplaatst 15 februari 2014


zaterdag 1 februari 2014

Luisterrijk

Zoevend glijdt de trein het station binnen. De piepende remmen  brengen de kolos  tot stilstand.  Met een zachte zucht schuiven de deuren open waarna een met stemmen gevulde stroom reizigers  zich naar de uitgang beweegt.  Niet te missen geluiden die het station vullen en na enkele minuten weer verstommen.  Iets verderop  vermengt  het rammelende  geluid van ijzer op ijzer -  de vertrekkende trein die over het spoorviaduct rijdt – zich met het intrillen van damwanden. De herrie hiervan stijgt ver uit boven de dagelijkse geluiden op het spoor.

Niet alleen de beelden, maar ook de geluiden
van het spoor worden bewaard voor later
We zijn vandaag de dag  sterk visueel  georiënteerd, maar  geluid blijft  essentieel voor de beleving van de spooromgeving. Het hoort bij het ritme van het  alledaagse treinenverloop, maar ook bij de bouwactiviteiten in de spoorzone.  Geluid waarschuwt ook voor gevaar. Is de bouw van de spoortunnel beter te begrijpen door goed te luisteren? Zonder meer. De veranderingen in dit gebied zijn ook hoorbaar. Dat vindt in ieder geval een aantal geluidtechnici, kunstenaars en bewoners  die samenwerken in het project Hoorbare Herinneringen. Ze verzamelen, versterken en verwerken omgevingsgeluiden op verschillende momenten in het bouwproces. Geluidskunst zoals ze het zelf noemen.


Sta dus niet vreemd te kijken als je in de spoorzone een geluidstechnicus met een grote microfoon in de weer ziet. Die is omgevingsgeluiden aan het opnemen.  Het project loopt nog door tot 2017. Zo ontstaat een reeks van bovengrondse bouw- en treingeluiden die mettertijd verstomt en over gaat in de stadse geluiden van de woonwijk die daar uiteindelijk komt. Het documenteren van deze geluiden is een prachtige aanvulling op de vele foto’s die dagelijks van de tunnelbouw worden gemaakt.  Bij geluid sta je niet zo stil, tenzij het lawaai wordt. De geluiden van de spoorzone vertellen een eigen verhaal. 



guwie




geplaatst 1 februari 2014


woensdag 15 januari 2014

Beste autobezitter

Geen beter onderwerp om mensen te mobiliseren dan over ‘parkeren’ te beginnen. Iedereen heeft daarover  een stevige mening. Dus een parkeeronderzoek kan op belangstelling rekenen. TU-Delft ziet dat ook. Een enquête “…om uzelf een aantrekkelijk parkeeralternatief te bieden.” Wie doet er mee? Het gaat om de auto’s die nu nog onder het spoorviaduct parkeren. Maar daaraan komt een einde. Wie een alternatief heeft mag het zeggen.

De 100 huishoudens aan de Spoorsingel hebben ongeveer 100 auto’s weg te zetten. Komt bij dat onder het viaduct ook geparkeerd wordt door mensen met een vergunning die in de binnenstad wonen. En ben je bezoeker dan moet je een bonnetje uit de parkeerautomaat trekken. Over ruim twee jaar gaat de slopershamer in het viaduct. De auto’s die er onder staan moeten dus weg. Waarheen? Op termijn in de aan te leggen parkeergarage op de plek waar nu nog het viaduct staat. Maar dat duurt nog wel even.

Parkeerplaatsen onde het viaduct  worden tijdelijk verplaatst
om de bouw van een ondergrondse garage mogelijk te maken.
Bij de Spoorsingelbewoners viel er een wat slordig afgeknipt strookje op de mat en warempel, het strookje zat  ook nog onder de ruitenwisser. Van de TU-Delft. Lekker knullig, met uitroeptekens en een gezellig “Beste autobezitter” erboven. Een enquête. Die was te vinden op www.thesistools.nl/delft. Een website die de ingenieur in spe helpt met enquêteren. Niet erg consistente vragen doken op. Zouden ze wel een proefenquête hebben gehouden om die te testen?


Maar nu de oplossing van het probleem. Ooit van mobiele parkeergarages gehoord? Ga kijken bij het Reinier de Graafgasthuis of op de Wilhelminapier in Rotterdam. Zet zo’n mobiele garage op het dak van de westelijke tunnelbuis die dan vanaf de Buitenwatersloot tot aan de Frans van de Puttestraat klaar is. Je hoeft er helemaal geen enquête voor te houden. Even de capaciteit uitrekenen en in 9 weken staat ’ie er. Beste autobezitter, geen paniek, probleem opgelost.


guwie





geplaatst 15 januari 2014


woensdag 1 januari 2014

Lotje

Ook de Tom Tom is de weg kwijt. De zwarte Toyota Prius van Lotjes vader rijdt zich vast op het hek langs de bouwput. Daarachter wordt de spoortunnel aangelegd weet Lotje. Had ze nu maar beter opgelet. Deze week nog hadden ze in haar klas een heel uur besteed aan de plattegrond van Delft. Ze hadden kaarten van de stad bekeken, zwart–witte, maar ook kleurenkaarten. En recente luchtfoto’s van de spoorzone, waarop goed te zien is hoe het tracé van de spoortunnel door de oude stad snijdt. Thuis achter haar computer had Lotje Google Earth geopend, maar niet gezien dat de al gesloopte gebouwen aan de Houttuinen  nog wel op de foto stonden. 

De spoorlijn door Delft, hier nog in
de oorspronkelijke situatie bovengronds
Lotjes vader vraagt haar hoe hier uit te komen. Eerst maar terug, zegt ze en dan kijken of er een logische route is naar het centrum. Het is ook weer anders dan de vorige keer, mompelt haar vader. De tijdelijke bewegwijzering moet hen uit de brand helpen. Zien of dat gaat lukken. Op school had Lotje zich maar kort gebogen over de wegenkaart van Delft. 
Ze had de hoofdroutes beter moeten bestuderen en zo kunnen weten hoe je bij de parkeergarage komt. Dat is achteraf. Nu de autonavigatie  het laat afweten en de kaart niet bij de hand  is, moeten de verkeersborden uitkomst bieden.

Met de ‘Spooracademie’ wil de Stichting Buitenste Boven dit soort situaties voor zijn. Ze wil de directe leefomgeving van kinderen gebruiken als rijke leerervaring. De stichting biedt leerlingen van Delftse basisscholen lesbrieven aan waarin allerlei onderwerpen over de spoorzone worden behandeld. Dat gaat onder andere over techniek, veiligheid en stadsontwikkeling. En over plattegronden, zodat Lotje kan leren hoe je moet omrijden als je vast loopt op een hek.



guwie




geplaatst 1 januari 2014