zondag 15 december 2013

Tweede gebruik

Het station in Delft krijgt een nieuwe bestemming. Zoveel is zeker. Als over een paar jaar de treinen ondergronds stoppen kan het huidige station een restaurant, een meditatiecentrum of iets heel anders worden. Wat er in komt is nog onduidelijk, maar de eerste bijeenkomst daarover is al achter de rug. In Portugal gaat dat toch anders.

Evenwijdig aan de kust loopt daar het enkelbaans spoorlijntje. Parallel daaraan de drukke oude verkeersweg die de kustdorpen sinds mensenheugenis met elkaar verbindt. Ten noorden van die spoorlijn ligt de nieuwe autoweg naar het buurland. Een tolweg met nauwelijks verkeer, maar met een elektronische tolheffing waar dit land nog niet aan toe is. Pas twee dagen nadat je over de weg hebt gereden mag je gaan betalen bij een kiosk in een van de dorpen in de buurt. Romantisch als je op vakantie bent, maar niet echt klantvriendelijk .

Het leegstaande station van Cacela, de trein stopt er nog wel

Ook het spoorlijntje is geen drukke lijn op de laatste 30 km naar de grens. In beide richtingen gaan er zo’n zes treinen per dag. Het station in Cacela is een speelplek voor de  kinderen. 


Geen probleem als de bal regelmatig over de rails rolt. De dieseltrein stopt er nog wel, maar het station is al jaren geleden gesloten. Het is in verval en heeft niet een tweede gebruik gekregen. Het rechthoekige gebouw heeft onder de overkapping drie deuren die naar het perron leiden. Blauw met glazen vensters en een bovenlicht in een gele omlijsting. Karakteristiek voor de streek. Achter een raam hangt scheefgezakt de verbleekte dienstregeling. Nog net is te lezen wanneer de volgende trein komt.


Dit land investeert in autowegen en dure tolsystemen. Niet in het spoor en niet in de drukke oude verkeersweg die allebei een stevige opknapbuurt nodig hebben. Cacela is geen Delft en deze zuidelijke kuststreek is geen Randstad. In Delft zoeken we naarstig naar een nieuwe bestemming voor het oude station. Afbreken kan en mag niet. Toch zijn wij er ook nog niet uit. In Cacela wel, het station daar staat gewoon leeg.


guwie



geplaats door guwie 15 december 2013

zondag 1 december 2013

Koos

Recessie, online aankopen. Bij de winkeliers vallen de klappen. In Delft net zo goed als elders. Maar als gevolg van de tunnelbouw heeft een aantal middenstanders het extra zwaar. Dat is het beste te zien op de Binnenwatersloot. Maar ook langs het tunneltracé staan er winkelpanden leeg. Wat moet dat moet, maar leuk is anders.

De groenten- en fruithandel van Koos Bertels is zijn loop vanuit de aanliggende wijk kwijt. Oversteken bij de Schoolstraat kan niet meer vanwege een lang hek. Koos kan het merken. Misschien is het ergste eind van dit jaar voorbij als er weer een doorgang naar de Schoolstraat komt.
Dan Koos de Vreede, die als molenaarszoon vanaf zijn negende in Molen de Roos woonde. De molen moest worden opgekrikt. Na ruim 35 jaar moest hij met zijn winkel in meel en dierenvoeding eruit. Naar een grotere bedrijfsruimte verderop aan de Wateringsevest. Hij is er niet slechter van geworden.
De derde Koos is Koos de Roos. Wie kent hem niet? Hij stond tot voor kort met zijn bloemenstal onder het treinviaduct. Gelukkig vond hij een nieuwe winkel in de Oude Kerkstraat. Leuke plek, maar zijn oude klantjes uit de Hof van Delftwijk en de uitstappers uit de tram mist hij wel.
De bloemenwinkel van Koos de Roos. In de ramen is
de spiegeling van de Oude Kerk duidelijk te zien
Drie maal Koos. Drie maal een grote verandering. Voor een winkelier brengt de bouw van de spoortunnel onzekerheden met zich mee. Twee kregen een andere plek, de derde ondervond de gevolgen van de afsluiting. Toch kunnen ze niemand iets verwijten. Ze zaten of zitten gewoon op de verkeerde plek. En zijn daarmee het symbool voor nog veel meer middenstanders die economisch schade lijden van de tunnelbouw. Op termijn wordt het vast beter, maar wat hebben ze daar nu aan? Volhouden dus maar.


guwie





geplaatst 1 december 2013

vrijdag 15 november 2013

Kiezels

Grindhopen op het tunneldak zorgen
voor de noodzakelijke tegendruk

Al sinds de zomer liggen er bergen grind op het tracé van de spoortunnel, op het stuk tussen de DSM-fabriek en de molen. Mooie gladde stenen zijn het.  Maar waarvoor zouden die kiezels nodig zijn? Voor het ballastbed tussen de rails? Nee,  in de tunnel liggen de spoorstaven stevig in het beton verankerd.  Maar dan misschien om er met zand en cement beton van te maken? Ook niet. Dat beton wordt elders gemaakt en in auto’s met draaiende betonmolen aangevoerd. Die kiezels zijn daarvoor veel te mooi en te groot.

Opeens schiet me een kinderrijmpje in gedachten. Baby op de knie en daar gaan we:
Zand zand zand zand, kleine stenen kleine stenen, grote stenen grote stenen, keien keien keien! Steeds een toontje hoger. Bij het zand beweegt het kindje nauwelijks, maar bij de keien vliegt het zo wat de lucht in.

Maar mijn vraag is nog niet beantwoord. Dus een van de bouwvakkers met helm aangeschoten. Wat blijkt? Op de plek van het viaduct kan de tweede tunnel nog niet  worden gebouwd. Het stuk er naast heeft men al wel onderhanden genomen. Het einde daarvan moet voorlopig worden afgedicht met materiaal dat je makkelijk weer weg schept. Die kiezels dus. Dat wegscheppen kan pas als het viaduct is afgebroken. Een slimme oplossing die beter is dan er beton in te storten. En nog duurzaam ook, want datzelfde materiaal kan zo weer ergens anders worden gebruikt. De bouwers hebben het even in bruikleen.



guwie





geplaatst 15 november 2013

vrijdag 1 november 2013

Storm


Afgelopen maandag 28 oktober 2013 beleefden we de zwaarste  storm sinds 1976. Dat blijkt uit de gegevens die Weerplaza heeft geanalyseerd.  Op de Waddeneilanden had de storm orkaankracht 12, hier in Delft was het iets minder. De NS had al zijn maatregelen genomen. Minder treinen, minder oponthoud. Maar zodra er bomen op de rails vallen houdt alles op. De lange trein die ieder half uur van Den Haag Centraal naar Eindhoven rijdt, stond stil op het viaduct in Delft. Tussen Delft en Schiedam was wegens draadbreuk geen treinverkeer meer mogelijk. De mensen in de trein zaten rustig te lezen of met hun smartphone te spelen. Force majeur, zeg dat wel.

De stil staande trein op de "spoorbrug" in Delft tijdens de storm op 28 oktober
Maar een uur later stond de trein er nog steeds, echter nu zonder mensen erin. Die hadden kunnen uitstappen. Onder begeleiding. Waar waren ze gebleven? Was er een ladder tegen het viaduct – in het nieuws ‘spoorbrug’ genoemd – gezet? Of hadden ze over het smalle paadje naast de rails de tocht naar het station mogen inzetten?

Dit ongemak is verleden tijd als over twee jaar de tunnel in gebruik is. In een tunnel vallen geen bomen op de rails. Maar een draadbreuk kan natuurlijk wel. Stil staan in een tunnel is niet aantrekkelijk, sterker nog, voor veel mensen zelfs beangstigend . Stil staan op zo’n  viaduct heeft wel wat. Mijmerend naar de torens van Delft kijken in het besef dat je er helemaal niets aan kan doen. En dan ook nog zo spannend je trein moeten verlaten. Midden in de stad. Dat verhaal vertel je nog jaren.



guwie




geplaatst 1 november 2013

dinsdag 15 oktober 2013

Twee tinten grijs

De trap naar de loopbrug op het station in Delft





Onder aan de loopbrug sta ik voor een immense opgave. Hardop tel ik de vierenvijftig treden naar boven, met gelukkig onderweg twee stops om op adem te komen. Ik til mijn trolley zo hoog als ik kan. Om mijn linkerschouder bungelt de zware tas. De straf voor niet kunnen kiezen wat mee te nemen. Links en rechts rennen haastige reizigers me voorbij. Jong zijn ze en goed geoefend. Ik ben geen partij voor ze. 

Opnieuw tel ik de treden die om en om aan de uiteinden van een  witte en gele markering zijn voorzien. Het frisse verfje maakt ze beter zichtbaar. Ik heb weinig oog voor de twee tinten grijs waarmee ze elkaar afwisselen. Voor de veiligheid, zo wordt gezegd,  maar ik vind de trap vooral hoog.

Hijgend kom ik boven in een zee van blauwe tulpen. De bloemen hebben zich aangepast aan de kleur van de loopbrug. Deze beloning accepteer ik met volle teugen, net als het fraaie uitzicht over het bouwterrein. Verderop is het rode staketsel van het stadskantoor in aanbouw te zien. Het wordt alsmaar groter. Recht onder mij zie ik het perron. Daar moet ik zijn. Mijn trein kan elk moment binnenkomen.


Maar de duizelingwekkende diepte boven aan de trap schrikt af. Er is geen weg terug. Over de gekleurde trap begin ik aan de vierenvijftig treden naar beneden. Ik huiver en tel elke trede. Ook hier zijn ze om en om grijs. De rode trapleuning biedt me de zekerheid die ik nodig heb. Na een paar minuten sta ik bezweet beneden. Gehaald, maar nu mijn trein nog. De volgende dus


guwie.






geplaatst 15 oktober 2013

dinsdag 1 oktober 2013

Fietspad

Fietsen is in. Weliswaar meer zomers dan ’s winters, maar het gebruik van de fiets neemt zienderogen toe. Kijk maar eens op de diverse  stations in Nederland. In Delft komt  een grote ondergrondse fietsenstalling bij het station. Een  “mezzanine”, deftig woord voor tussenvloer , verbindt de stalling met de stationshal boven en met de sporen beneden. Als fietser rij je straks zo de stalling in en ga je met de roltrap naar je trein. Goed geregeld.

Fietsers nemen het echter niet altijd zo nauw met de verkeersregels. Ze zijn nogal eens slordig en kiezen vaak hun eigen weg. Je komt als fietser ook gekke dingen tegen. “Paal in de weg” waarschuwt een bord. Geen paal meer te zien. Dat komt door een effectieve campagne van de Fietsersbond. Veel ongelukken komen door dat paaltje.

En wat te denken van een omleiding voor fietsers. Te zien aan het eind van de Phoenixstraat ter hoogte van de Bagijnestraat. Over zo’n 100 meter ontbreekt daar het fietspad.  Geloof het of niet: de fietser wordt dan 300 meter omgeleid. Rechts, links, even rechts en weer links, bocht om, en daar is het fietspad weer.  Niet zo praktisch.

Begin van de omleiding voor fietsers op de Phoenixstraat
Wat doet dus een eigenzinnige fietser? Niet omrijden, maar gewoon even afstappen. Fiets aan de hand, over het trottoir. De braafsten lopen inderdaad, maar sommigen fietsen gewoon door. Het is er wel een beetje krap als gevolg van de verschuiving van de tramrails.  Maar een fietser weet zich wel te redden.  Officieel moet je omrijden.  Een beetje naïef om te denken dat het ook gebeurt.  Een bord “Einde fietspad” had al voldaan.

guwie






geplaatst 1 oktober 2013

zondag 15 september 2013

Meccano



Het stadskantoor in aanbouw
De rode spanten domineren de stationsomgeving. Het stalen geraamte van het nieuwe stadskantoor annex station wordt in een rap tempo in elkaar geschroefd. Inderdaad, geschroefd. Met bouten en moeren worden de onderdelen aan elkaar gezet. Een voor een en met de hand. Het zit scheef en dat is ook de bedoeling. 


Zorgvuldig hangen de werkkranen de betonnen vloerdelen tussen de spanten. Zo is het al een beetje een gebouw.De stalen constructie lijkt erg veel op meccano, het montagespeelgoed dat vroeger zo populair was onder jongetjes die iets met techniek hadden. Nog steeds te koop in de speelgoedwinkel en anders wel op Marktplaats. Ruim honderd jaar geleden bedacht Frank Hornby, een Engelse boekhouder, om van blik speelgoed te maken voor zijn zoontjes. Eerst bouwde hij bruggen, vrachtwagens en kranen, maar de onderdelen ervan waren niet uitwisselbaar. Dat loste hij op door in de plaatjes op regelmatige afstand gaatjes te maken en die met boutjes en moeren aan elkaar te bevestigen. Zo kon hij met hetzelfde materiaal verschillende modellen maken. Het materiaal verbeterde hij steeds meer. De metalen strips werden later gemaakt van vernikkeld, dikker staal met afgeronde uiteinden. En er kwam meer kleur in: de platen werden bourgognerood, de strips donkergroen. 
De papieren handleiding zoals die vroeger werd uitgegeven
De jongetjes van toen zijn de BAM-mannen van nu. Het stalen geraamte krijgt in hun handen steeds meer vorm. Uiteindelijk zal het rode meccano achter de glazen gevels verdwijnen. In 2015, als de treinen ondergronds gaan, is het voor het grootste deel gereed. In 2017 wordt het afgebouwd. Het Delftse bureau Mecanoo is de ontwerper van het stadskantoor dat tegelijkertijd station is. Een open en transparant glazen gebouw waarin een oude techniek met schroeven en moeren en 1800 ton staal verborgen zit.

guwie




geplaatst 15 september 2013


zondag 1 september 2013

Scheerlijnen

Het is voor iedereen duidelijk. De diepwand van het nieuwe station kun je vergelijken met een windscherm. Dat blijft alleen strak staan als het met een scheerlijn en haringen vast staat in de grond. De “strengankers” die uit de wand steken zijn de haringen met scheerlijn van de diepwand. De ankers worden gebruikt om uitbuigen van de wand van het ondergrondse station te voorkomen. Uitbuigen van de diepwand zou invloed kunnen hebben op het oude stationsgebouw.

Het is maar een van de informatieborden die staan opgesteld in het ondergrondse station. Een toelichting in begrijpelijke taal over een technisch detail. Dat hoort ook bij het openstellen voor het publiek van het ondergrondse station. Andere informatieborden gaan over het rookwarmteafvoerkanaal, weer zo’n mooi scrabblewoord, of over de perrons. En dan de borden met getallen. Cijfers zorgen er voor dat je je goed kan voorstellen hoe groot zo’n spoortunnel is: 320 zwembaden aan grondverzet, 6 km tweebaansweg aan asfalt, om maar wat te noemen. Er worden ruim 6 Eifeltorens aan wapeningsstaal gebruikt. Allemaal te lezen tijdens de ondergrondse wandeling op 12 meter diepte.
Strengankers die uit de tunnelwand steken voorkomen dat de wand uitbuigt.

En daar is onlangs gretig gebruik van gemaakt tijdens de Dag van de Bouw. Ruim 5000 mensen hadden er een wachttijd in de rij van drie kwartier voor over om een kijkje te nemen in de tunnel.

De perrons zijn al goed te zien. En vanaf de vloer van de immense fietsenstalling, een verdieping hoger, heb je een wondermooi uitzicht op de tunnel . De mezzanine, de tussenverdieping die als een betonnen bak halverwege hangt, wordt straks de toegangspoort naar de perrons. Nu als ruwe bolster al heel herkenbaar.


guwie





geplaatst 1 september 2013



vrijdag 16 augustus 2013

Hekwerk

Lange hekken zonder doorsteek langs het tunneltrace 
De oostelijke buis van de spoortunnel is af.  Een imposant bouwwerk waar we bovengronds al niets meer van zien. In een paar dagen is de trambaan verlegd en nu ligt die op het dak van de tunnel. Het mooie voor de bewoners was dat het stukje bij beetje ging. Af en toe was er een doorgang afgesloten, tijdelijk, er gebeurde het een en ander, en dan schoven de toegangen tot de binnenstad weer op.

Maar nu de verrassing. De westbuis waarmee pas in 2015  zou worden begonnen, wordt nu al aangelegd. In ieder geval voor zover het viaduct niet in de weg ligt. Mooi zo’n versnelling.  Uit efficiency-  dus vermoedelijk kostenoverwegingen wordt nu vanaf de Ruys de Beerenbrouck/Kampvelddriehoek tot aan het Hoogheemraadschap het hele werk in één keer uitgevoerd. Met als gevolg een afsluiting zowel aan de Spoorsingelzijde als aan de stadkant.  Lange hekken maken het onmogelijk door te steken naar de stad en omgekeerd. Voor fietsers en automobilisten is dat nauwelijks een probleem. Die zijn mobiel genoeg en rijden wel even om. Maar voor de veel minder mobiele voetganger is het hek een behoorlijk obstakel. Deze voetganger stuit op een ondoordringbare muur.


Zou de gemeente Delft hiermee akkoord zijn gegaan? Of heeft men alleen aan het rijdend verkeer gedacht?  Wat met de oostbuis lukte, zou ook met de westbuis moeten kunnen. Ruim twee jaar achter die hekken zitten is, zeker voor ouderen (die moeten toch bewegen?) en hen die slecht ter been zijn, een onoverzienbare straf. Dat het beter kan hebben we gezien.

guwie



geplaatst 16 augustus 2013

donderdag 1 augustus 2013

Opgebroken

Op een dag is de rommel allemaal opgeruimd
Zandhopen, grote plassen, schots-en-scheef liggende  tegels, rondslingerende bouwmaterialen. Wie herkent hierin niet het spoorzonetracé?  Ook de omleidingen en slingerende tramrails horen er bij. Af en toe rijdt er een aandoenlijk wagentje van de gemeente met draaiende borstels om het kleine vuil  op te zuigen. Met de aannemerscombinatie is afgesproken dat het gebied zo schoon mogelijk wordt gehouden. Jazeker.

Toch kan je geen omelet bakken zonder eieren te breken. Wonderbaarlijk hoe er jaren lang midden in de stad zo’n groot werk gerealiseerd wordt zonder dat je als voorbijganger  voortdurend onder de spetters zit of in de bouwput valt. Kom daar eens om in Oost-Europa. Tot 20 jaar geleden  waren daar dit soort taferelen heel gebruikelijk.  Daar keek men niet op een stapel stenen midden op het trottoir. Op de binnenplaatsen van de huizen lag de steenkool voor de blokverwarming. Leidingen en buizen werden vaak hoog over de weg geleid. Dat valt trouwens in Delft ook nog steeds te zien op de kruising van Westvest en Hooikade.  Hier is dat tijdelijk, hoewel tijdelijk soms jaren kan duren.


Er komt een dag dat het allemaal opgeruimd is en de Phoenixstraat een mooie boulevard is. Het treinverkeer is dan ondergronds , net als de auto’s die nu onder het viaduct staan.  Niet alleen de Oost-Europese landen knappen langzamerhand op. Ook Delft is straks om door een ringetje te halen. 


guwie





geplaatst 1 aug 2013

maandag 15 juli 2013

Rondvlucht

Ik klap de stoffen beschermhoes om. Klik mijn iPad aan. Op het schermklavier dat op mijn tablet verschijnt toets ik de letters, zodat ik op de site van de SpoorzoneDelft kom. De animatie is snel te vinden. We komen aanvliegen vanuit de richting Den Haag. Het spoortracé ligt er groen bij. Vanuit de helikopter is de molen goed te zien. De wieken staan er weer op. Voor de auto’s is ruimte gemaakt aan de kant van de Spoorsingel. Daarnaast ligt het water dat in ere is hersteld. We weten het. De nieuwe gracht is minder diep. Er doorheen varen is vanwege de lage bruggetjes nauwelijks mogelijk. Midden op de spoortunnel rijdt de tram in een rechte lijn naar het nieuwe station.

Het opnieuw ingerichte Bolwerk  als de spoortunnel klaar is
Joan Busquets was in de stad. Voor een groot publiek heeft de Spaanse stedenbouwkundige zijn masterplan voor de spoorzone nog eens toegelicht. Het was niet allemaal onbekend wat hij presenteerde. Voor de geoefende volgers van de bouw van de spoortunnel was er veel herkenning. Maar wel nieuw is de vogelvluchtanimatie van de toekomstige ruimte boven de spoortunnel. Die is te vinden op de site van SpoorzoneDelft.

De openbare ruimte wordt groen, levendig en waterrijk. Vriendelijk ingericht voor fietser en voetganger. Dat is mooi te zien op de animatie rondom het station annex stadskantoor. Veel rood plaveisel dat in ieder geval suggereert dat auto’s een ondergeschikte plek krijgen. “De werkelijkheid wordt nog mooier dan de plaatjes”, zo zei de stedenbouwkundige zelf.  Maar ook anders. Want op de plaatjes is de woonbebouwing niet ingetekend. Dat zijn grijze vlakken gebleven. Die werkelijkheid wordt later ingevuld.

guwie




geplaatst 15 juli 2013

maandag 1 juli 2013

De wieken

Eind 2015 gereed: niet alleen stadskantoor en tunnel, maar ook nieuwe
ziekenhuis en nieuwe Sebastiaansbrug, hier nog in oude staat.
De weer teruggeplaatste wieken op molen De Roos geven vleugels aan de treintunnel. Het lijkt haast een keerpunt in de tunnelbouw. Weliswaar moeten we nog zo’n tweeënhalf jaar wachten totdat de treinen echt onderduiken, maar we zijn ruim over de helft van de bouw. Het lijkt of we na heel wat overlast, stof en lawaai nu bergopwaarts gaan.

2015, het jaar waarin alles anders wordt. Niet alleen gaan de treinen straks ondergronds, nee, we hebben dan ook een nieuw stadskantoor en de nieuwe Sebastiaansbrug waarover tramlijn 19 gaat rijden richting TU.  En het nieuwe Reinier de Graafziekenhuis gaat dan open. Delft wordt in één klap op veel fronten totaal anders. Stel je voor, de economische crisis is dan over. Dan kan er op het spoortracé  bovenop de tunnel sneller dan gedacht een  nieuw stadsdeel verrijzen.

De molen als een teken van hoop, van vooruitgang, van de toekomst. Gek dat juist zo’n archaïsch gebouw daar het symbool van lijkt te worden. Wel een monument dat je als eerste ziet als je vanaf afslag Delft Noord de stad binnenrijdt. Of als je met tramlijn 1 of 19 nog niet eens bij de halte Prinsenhof bent.

Behalve dat de molen er weer als vanouds uitziet, gebeurt er nog iets interessants. Juist bij de molen  is nu al gestart met de bouw van de westelijke tunnelbuis.  En wij maar denken dat pas na 2015, als de treinen ondergedoken zijn, daarmee wordt begonnen. ProRail heeft er de vaart in. Wat nu al kan hoeft straks niet.

Vanaf 2015 zal alles anders zijn.  Welke oude Hollandse stad verjongt zo ingrijpend? Pal aan de rand van het centrum.  De Oude Jan denkt er dromerig het zijne van.



guwie


geplaatst 1 juli 2013

zondag 16 juni 2013

Hoog en laag

Geloof het of niet, maar Delft is niet vlak. En nog zo’n misverstand: heel Delft is laag en nat. De  oude binnenstad en de spoorlijn die er langs scheert liggen relatief hoog op een zandrug. De Oude en Nieuwe Kerk zijn niet onderheid. Ze staan op stevig zand. Kijk ook eens naar het waterpeil in de grachten. Het water van de Oude Delft lijkt diep te liggen, dat op het Rietveld hoog.  De waterstand is  echter overal hetzelfde, maar de kades verschillen nogal in hoogte. Ook de begraafplaats Iepenhof ligt hoger dan zijn omgeving. De doden liggen daar op een oude vuilnisbelt.  En de hele TU-wijk ligt in een diepe, van oorsprong nogal zompige polder. Dat weer wel.

Er zijn nogal wat hoogteverschillen in het “ vlakke” Delft.  Verwonder je over het gronddepot langs de spoorlijn. Daar liggen  tijdelijk de bergen zand dat is uitgegraven voor de tunnel.  Bergen die we zelf opgeworpen hebben, net zoals we zelf zo’n vijftig jaar geleden een viaduct hebben gebouwd voor de trein. Maakbaar Nederland. 

Nu nog de trein op het viaduct, straks voor even een wandelpad?
Dat viaduct wordt over een paar jaar gesloopt. Maar je kunt het tijdelijk een andere bestemming geven als de trein ondergronds gaat.  Leg een wandelpad aan op de betonnen kolos voordat hij echt opgeruimd wordt.  Dan kun je al lopende genieten van het zicht op de stad.  In Parijs en New York is zo’n pad zelfs permanent geworden. Het biedt een prachtig uitzicht en geeft rust te midden van de drukte. In Delft hebben we de ruimte van het viaduct nodig voor een parkeergarage . Maar een tijdelijke wandelboulevard op niveau? Waarom zou dat niet kunnen? 

guwie



geplaatst 16 juni 2013

zaterdag 1 juni 2013

Vreemdeling

“Het station is een vreemdeling in eigen omgeving geworden”, zo lees ik in het onderschrift bij een foto van het oude station in Delft.  Het is een foto van Els Kemper bij een artikel van de Commissie Behoud Stadsschoon van Delfia Batavorum van april 2013. Deze commissie kijkt kritisch mee naar alles wat in de spoorzone gepland wordt. Ze blijken echter nogal eens het nakijken te hebben.

Een vreemdeling in eigen omgeving. Dat doet haast denken aan de gevoelens van de oorspronkelijke bevolking in oude wijken waar steeds meer immigranten zijn komen  wonen. Zou het huidige station zich straks ook niet meer zo lekker voelen midden in een compleet nieuwe omgeving? Een glazen stadhuis annex stationshal, een modern busstation daarvoor, nieuwe woningen, een eigentijds park. Is het wel zo leuk om daar als vreemde eenling uit een andere tijd tussen  te staan? Dat hangt af van de nieuwe functie die het oude station krijgt. Naarmate het beter lukt daar een publiekstrekker van te maken, zal het oude gebouw gemakkelijker geaccepteerd worden. Een grand café voor de treinreiziger, ’s ochtends met een snelle ontbijtservice, ’s middags en ’s avonds als loungecafe om lekker uit te puffen.  En dan niet ’s avonds al om tien uur dicht natuurlijk. In Delft stoppen ook nachttreinen.

Het oude station begin 2010, hier al zonder
het gesloopte busstation dat er voor lag
Geen kleine klus zo’n onderneming, want het moet wel renderen. Iedere twee jaar een andere ondernemer met tussendoor leegstand? Dat liever niet.  Laten we hopen dat het station zich straks geen vreemdeling in eigen omgeving gaat voelen.  Misschien zitten we dan wel weer in de economische lift en komt daar een bloeiend bedrijf.  Het monumentale gebouw met zijn uientorentje is er karakteristiek genoeg voor.

guwie







geplaatst 1 juni 2013

woensdag 15 mei 2013

Kleuterwereld

Paradijs voor minispoortreintjes

Voor kinderen die aan de Spoorsingel, Phoenixstraat, Westvest of Engelsestraat te logeren komen ligt het programma voor het oprapen. Een wandeling met een vierjarige langs de tunnelwerken vult gemakkelijk een dagdeel.  Zelfs bij regen kan je een heel stuk droog lopen en van onder het viaduct van alles zien.

Kranen en betonauto’s, zandhopen en oud ijzer, betonnen brokstukken en geheimzinnige trapjes naar beneden. Daar onder brandt licht en zijn mannen aan het werk. “Daar komen straks de treinen te rijden, maar dat duurt nog even”, zo legt oma uit. Het gaat het voorstellingsvermogen van de vierjarige ver te boven.

Bij het station zie je het water dat tussen ijzeren planken loopt. De tram rijdt daar over een ijzeren brug.  ‘IJzer’ lijkt wel het trefwoord: de rails, de wapening die uit het beton steekt, de ijzeren trap over de huidige spoorlijn.  En de draden waaronder de trein rijdt. “Nee, die zijn van koper”. “Kan je die kopen?”

De maquette in het voorlichtingscentrum van de spoorzone is voor deze leeftijdscategorie kennelijk wat te abstract, hoewel er graag op de knoppen wordt gedrukt. Dat is voor kleuters gesneden koek.  Beter is samen op de trein te stappen naar Rotterdam. Daar is vlak bij het Centraal Station, achter het Groothandelsgebouw, een spoortreintjesparadijs: “Miniworld Rotterdam”. Een hal vol met rijdende miniatuurtreintjes, met mini-bebouwing, verlichting en alles wat daar bij hoort.  Oud en jong kijkt zijn ogen uit. De Hanzelijn die nu klaar is rijdt daar in minivorm al jaren rond.  Ze zouden zo maar kunnen beginnen om de toekomstige situatie in Delft na te bouwen. Net echt.

guwie





geplaatst 15 mei 2013

woensdag 1 mei 2013

Zwieren

Aanleg van de trambaan op het tunneldak

De tram zwiert over de Phoenixstraat en de Westvest richting station. Hij zwiert zoals schaatsenrijders bochten en kronkels maken. Al verschillende keren zijn de rails verschoven om zo ruimte te maken voor de aanleg van de spoortunnel.  Nu gaan de trams op het tunneldak rijden. Waar de baan eerst zo dicht mogelijk tegen het viaduct werd gelegd, scheert de tram straks vlak langs de gevels van de Westvest. Nog niet op de definitieve plek, want als de spoortunnel klaar is verschuift de baan weer. “Changez le tram” is minstens zo kenmerkend voor de spoorzone als de ondergrondse tunnelbouw zelf.

Tussen de molen en de Binnenwatersloot is de tunnelbuis langzamerhand aan het zicht onttrokken. Met de grond die op de tunnel is gestort verdween die zo maar uit het zicht.  Al eerder werd de oude waltoren tijdelijk verplaatst en weer teruggezet op het tunneldak. Hetzelfde met de molen, die ging omhoog en omlaag. De spectaculaire opvijzeling haalde de landelijke pers. Nu compleet met de wieken lijkt het alsof het nooit anders is geweest.

Al weer ruim een jaar zwiert de tram met een mooie boog om de molen. Die zwaai gaat er uit na het aansluitweekend van 4 en 5 mei. De tram gaat dan samen met  de auto’s over het dak van de tunnel rijden. Bij de bouw hebben we kunnen zien dat het dak stevig genoeg is om de tram te dragen. Dubbel ruimtegebruik en een prima ondergrond voor molen, tram en waltoren. Wat zetten we er straks nog meer op?


guwie



geplaatst 1 mei 2013

dinsdag 16 april 2013

Agnetapark

In het Agnetapark blijft de trein zichtbaar

Eind vorig jaar ontviel Delft de ieder uur passerende Beneluxtrein: de ‘Brusselaar’ voor de Nederlanders, de ‘Amsterdammer’ voor de Belgen.  Nog twee jaar te gaan en we zien helemaal geen treinen meer.  Bij alle juichtonen over de ondergrondse trein is dat  ook een gemis.  Voor wie dan wel?  Voor nagenoeg alle kinderen, voor heel wat ouderen en natuurlijk voor de treinfanaten.  Die laatste categorie ziet alles.  Een nieuw Sprinter, een oude Hondekop, het Struktonmaterieel, een rode DB lokomotief,  de grintbakken van ProRail en ga zo maar door.

Maar ook voor de treinreiziger wordt het een stuk saaier.  Nu heb je nog zicht op Delft met de molen en de Oude Jan. Je kijkt lekker indiscreet binnen op de eerste etage van de Spoorsingelhuizen. Straks zit je in een donkere tunnel met even een stop op het flitsende nieuwe station. In Rijswijk kan je alvast oefenen. En rij eens met die vermaledijde Fyra door het Groene Hart.  Niks groen, gewoon zwart met de treinverlichting aan. Het is maar goed dat je in de trein kunt sms’en,  internetten, en gewoon lekker lezen.  Want buiten is er nauwelijks nog iets te zien. Ja, Delft Zuid. Prachtig!

Waar moeten straks die opa’s en oma’s met hun kleinkinderen heen om naar de treinen te kijken? Een tip: het Agnetapark. Een stuk Delftse geschiedenis dat nauwelijks opvalt. Een prachtig woonwijkje met de geschiedenis van het sociaal ondernemerschap van het echtpaar Van Marken van De Gistfabriek.  En bovendien: je kunt er de treinen zien rijden, ook nog na 2015.

guwie





geplaatst 16 april 2013


maandag 1 april 2013

Spannend


Nog een kleine drie jaar te gaan en dan duikt de trein de tunnel in. De aansluiting op het nieuwe spoor wordt in één weekend gefikst.  En dan moet alles op rolletjes lopen die maandagochtend. Zo’n  klus vergt wel enige voorbereiding. ProRail is zich daar goed van bewust blijkens een bericht dat al in december 2012 in het nieuws kwam: “Indienststelling spoortunnel tot in de puntjes voorbereid”.  De ingebruikname dient volgens dat bericht “snel en vlekkeloos te verlopen.” Op een modelspoorbaan in Zoetermeer wordt het hele proces gesimuleerd. Nu al.

Proefopstelling in Zoetermeer
 Gelukkig valt er in de tunnel geen sneeuw en er zullen ook geen wissels in liggen die kunnen vastvriezen.  In de nadagen van de Fyra-misère zijn de zenuwen  natuurlijk behoorlijk gespannen. Er wordt getest, gerekend en gemeten. De eisen zijn zeker niet mis. Het gaat om vluchtwegsignalering, ventilatoren, rook- en brandmelders, blus- en treinstilstanddetectiesystemen. Kortom het gaat primair om de veiligheid.
Maar ook het imago van het spoor is in het geding. NS en ProRail willen en kunnen zich geen nieuw débacle op de hals halen. 


Vandaar dat de spanning behoorlijk oploopt. Maar als het allemaal lukt, op tijd en vlekkeloos, dan straalt dat ook op Delft af.  Wie had gedacht dat een zondagmiddaghobby op zolder nog eens zo van pas zou kunnen komen?


guwie 

zie ook:  http://www.htmfoto.net/nieuws/tonen.php?datum=20130324&item=270




geplaatst 1 april 2013

vrijdag 15 maart 2013

Toezicht

De voetgangerstunnel die naar de perrons leidt

Het station en zijn omgeving. Niet altijd een gebied waar je graag wilt zijn. Al helemaal niet als daar de zaak ook nog eens fors op zijn kop is gezet. Rondom het station in Delft is het al jaren een bouwput. Tot 2015 blijft dat zo. Een provisorische toegang naar de perrons, een wanordelijke boel met de fietsen, een naargeestige voetgangerstunnel. De gemeente zit er mee in haar maag. Die vermoedt dat het met het veiligheidgevoel rondom het station niet in orde is. Tasjesdieven, zakkenrollers of zwervers die zich daar kunnen ophouden. Dat is niet goed voor je veiligheidsbeleving.

Het stationsgebied is een van de drukst bezochte plekken in Delft. De gemeente wil graag weten hoe de bezoekers dit gebied ervaren. En of de situatie de afgelopen twee jaar slechter is geworden. Enquêteren dus. De treinreiziger wordt een vragenformulier in de hand gedrukt. Ook Guwie kreeg op een regenachtige zaterdagavond de vragenlijst uitgereikt. Aan de slag dus.

Of je als reiziger last hebt van zwerfvuil. Of  de inrichting van het gebied een prettig of onprettig gevoel geeft. Is de verlichting wel voldoende? Allemaal factoren die van invloed zijn op de veiligheidsbeleving van de bezoekers. Net als de manier waarop aan de achterzijde de fietsen zijn gestald. Kan dat ook anders? Vast wel, maar uiteindelijk eindigt de enquête met vragen over het cameratoezicht. Die camera’s hangen er al, alleen is dat bij velen waarschijnlijk niet bekend. Niets mis met die camera’s. Maar wel benieuwd of de gemeente iets gaat doen aan de inrichting van het gebied of het zwerfvuil gaat opvegen als blijkt dat daar het probleem ligt. Want die camera’s zelf, die lossen nog niets op.

guwie





geplaatst 15 maart 2013


vrijdag 1 maart 2013

Delfts blauw


Geen twijfel mogelijk. Delfts blauw is weer helemaal van deze tijd. Tot 1 september is  in het Prinsenhof de tentoonstelling “Delfts blauw, Kunst of kitsch” te zien. En net uitgebracht: het boek “Door Delfts blauwe ogen, in de ban van een nationaal icoon” van Trudy van der Wees . Dat is niet alles. Ik blader toevallig door het prachtige fotoboek over Kunst & Architectuur in Pruisen.  Opeens zie ik een foto van de eetzaal in het zomerverblijf bij Potsdam van de Grote Keurvorst Frederik Willem van Brandenburg. Het Delfts blauw komt je tegemoet. “Meer dan 7500 Nederlandse faience-tegels, onder koning Frederik Willem I in 1720 aangebracht, sieren de wanden en het plafond.” zo lees ik  : “Het is een van de weinig bewaard gebleven voorbeelden van een ooit wijdverbreide mode.” 

Delfts blauwe tegelzaal in Potsdam
Waren de architecten van het Delftse bureau Mecanoo ooit in Potsdam? Die gaan het nieuwe Delftse station bouwen. Hebben ze zich toen laten inspireren door de blauwe tegelwanden daar? Zou kunnen, maar even zo goed hebben ze het zelf bedacht.  Want Delfts blauw is straks ook in de hal van het nieuwe station te zien. Het lijkt er op of de ooit wijdverbreide mode  nooit weg is geweest.

Maar waarom niet gekozen voor een moderne aankleding van het glazen station? Delft als stad van techniek behoort met zijn innovaties tot de wereldtop. Met nieuwe iconen als de rennende robot en de wagen op zonne-energie. Het moet toch lukken om het nieuwe station een eigentijdse uitstraling mee te geven. Blauwe tegels hebben we al meer dan genoeg. En niet alleen in Delft.



guwie





geplaatst 1 maart 2013

vrijdag 15 februari 2013

Fietsenkelder


Moeiteloos kan ik aansluiten bij de groep die voor het stoplicht staat te wachten. De oranje hesjes begeleiden de bezoekers bij de oversteek naar het bouwterrein. Voor de omwonenden van het spoortunneltracé gaat het hek open. Normaal verboden toegang. Niemand vraagt mij naar het uitgeprinte toegangsbewijs dat ik vooraf moest aanvragen. Het bouwterrein is vanwege de veiligheid niet toegankelijk voor mensen die jonger zijn dan 16 jaar of slecht ter been zijn, zo was vooraf aangekondigd. Ik voldoe ruimschoots aan de leeftijdsgrens en loop nog steeds als een kievit De steigertrap brengt me naar de verdiepte fietsenkelder voor het nieuwe station. Spannend.

Op de nieuwjaarsbijeenkomst van de tunnelbouwers zijn zo’n 400 omwonenden afgekomen. Een betere borrellocatie kun je je nauwelijks voorstellen. De open zijkanten van de fietsenkelder zijn provisorisch dichtgemaakt. De terrasverwarmers zorgen voor een aangename temperatuur. De onvermijdelijke toespraken vervliegen in de ruimte, omdat de geluidsinstallatie niet is opgewassen tegen het harde beton. De drank en de levende muziek maken dat echter meer dan goed.

De eerste loop is naar het houten hek aan de zijkant van de kelder. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht op het ondergrondse station dat nog dieper ligt. De aanleg van de perrons is al zichtbaar. Je kunt je al goed voorstellen dat hier de treinen in 2015 zullen stoppen. Op 1 juni, de dag van de bouw, is de volgende kans om de ondergrondse aanleg te bekijken. Dan is iedere Delftenaar welkom. Erheen dus.

Ondergrondse perrons in aanbouw


guwie



geplaatst 15 februari 2013

zaterdag 2 februari 2013

Tramhalte


Opnieuw gaat de HTM de tramrails verleggen. Ze komen weer dichter op de gevels van de Phoenixstraat. Deze klus is in mei geklaard. De trams blijven daar rijden tot zij in 2015 naar hun definitieve plek gaan.  Tegen die tijd krijgen we een halte “Station” die een stuk noordelijker ligt dan de huidige tramhalte, zelfs dichter bij de binnenstad dan de vroegere.  De nieuwe halte komt bij het nieuwe bestuurskantoor, annex het nieuwe station. Tot zover alles fijn.

De tram ter hoogte van de Binnenwatersloot
Maar in de tussentijd is er wel het een en ander veranderd op het punt van halte-afstanden. Die zijn hier en daar groter geworden. Dat is beleid. Naarmate de tram minder stopt kan hij lekkerder doorrijden en is hij sneller op zijn eindpunt. Leuk voor de mensen die in de tram zitten, minder leuk voor degenen die willen in- of uitstappen. Zij moeten vaak verder lopen.

Het grootste gat zit nu tussen de halte “Prinsenhof” (vroeger heette die “Schoolstraat”) en de halte bij de ingang van het huidige station. Ooit lag daartussen de stop “Binnenwatersloot”, entree naar de stad.  Die halte is  tot ergernis van de winkels en horeca daar al langere tijd opgeheven.  De Binnenwatersloot werd in 2011 al eens helemaal afgesloten voor al het doorgaande verkeer. 

Nieuwe situatie, nieuwe kans. Zou je zeggen. Daarom HTM, ligt het niet voor de hand in de tussenliggende jaren de halte “ Binnnenwatersloot” weer in ere te herstellen?  Blije winkeliers, blije horeca, blije bewoners uit Delft Zuid die weer dicht bij de binnenstad kunnen in-en uitstappen. Het gaat om een kleine drie jaar, niet helemaal niks. In tijden van crisis waar de winkeliers het toch al niet breed hebben een mooie oppepper.

guwie



geplaatst 2 februari 2013

dinsdag 15 januari 2013

Fluweelzacht


De organist gaat vol op het orgel. Het is het teken dat de dienst is begonnen. Bij binnenkomst zijn we met muziek van een jazzcombo verwelkomd. Het spooorzonelied wordt gezongen en een fluitiste speelt Bach. Een gedicht van Jules Deelder. Tussendoor is er applaus voor de optredens. Voorwaar geen ingrediënten  voor een gewone kerkdienst. Maar dat is het ook niet.

Optreden Ars Vocalis in stationshal van Delft
In de wereld van de betonstorters, kraanmachinisten en ijzervlechters die de spoortunnel bouwen is een kerkdienst niet het eerste waar je aan denkt. Net zo min als aan het optreden van het koor Ars Vocalis onlangs in de tot concertzaal omgetoverde hal van het oude station. Concert en kerkdienst verhouden zich tot de bouwput als een zachtfluwelen kussen tot het beton van de tunnel. Maar daarom is het niet minder waardevol in het spoorzoneproject. Ze horen er bij net als CrommeLijn en ProRail.

De kerkdienst is een initiatief van de samenwerkende kerken in Delft. De geestelijke creativiteit houdt niet op bij het voorlezen van verzen en het ten gehore brengen van een sonate. Vanachter de katheder houdt ook iemand van de harde kant, zeg maar iemand uit de bouwput, een preek. Geen geestelijke, maar een leek zoals laatst Ad Broeders, de projectmanager van ProRail. Een mooi verhaal, zijn persoonlijke verhaal over zijn baan, zijn project en zijn thuis. Van zoveel gedrevenheid en betrokkenheid gaat bezieling uit. Het is het fluweel dat zo goed past bij het beton.


guwie



geplaatst 15 januari 2013

woensdag 2 januari 2013

Nieuwe Delft


De karakteristieke stoere bebouwing langs de Oude Delft

“Ik woon nu in Leidschendam en wil graag naar Delft verhuizen. Wanneer worden de eerste huizen opgeleverd in de spoorzone?” Zo maar een vraag vanuit het publiek na de presentatie van de ontwerpen voor de spoorzone. Die vraag is nog niet zo makkelijk te beantwoorden. Net zo min of er een basisschool komt in de nieuwe Delftse wijk.

Eind november ontvouwden drie stedenbouwkundige bureaus hun plannen voor de inrichting van het centrale deel van dit gebied. Alle drie zetten ze voor een volle theaterzaal een aansprekend beeld neer hoe dit stukje Delft er uit moet gaan zien. Opvallend in de plannen van West8/Humblé zijn de stadstuinen. Niet typisch Delfts, maar wel passend in de tijdgeest om de stedeling weer vertrouwd te maken met de land- en tuinbouw. Openbaar groen ingevuld met stadstuinen van de bewoners er om heen. Door het aanleggen van een publiek pad zijn die tuinen toch openbaar.
DOK Architecten stopt nog meer groen in haar plannen. Of beter nog: wil compact wonen in een groene setting waar het water zich door heen slingert. Zes Delftse woonmilieus zoals de hofjes, staan  model voor evenzoveel sferen die in de nieuwe wijk terug moeten komen. Was er een publieksprijs dan zou dit plan een grote kans maken.
Meest Delfts is het plan van Palmbout. Lange stoere lijnen met stevige bebouwing er langs. Een flinke gracht, de “Nieuwe Delft” direct langs de spoortunnel. Daar valt zeker wat voor te zeggen, maar toch de vraag: hebben we dit al niet in Delft? Het is niet meer en niet minder dan een kopie van de oorspronkelijke historische binnenstad.

In het voorjaar kiest de gemeenteraad het beste plan. Het is nuttig dat het huiswerk nu is gedaan. Maar geen van de ontwerpen zal precies zo worden uitgevoerd. Het zijn vooral impressies hoe het zou kunnen in plaats van concrete plannen. De lange realiseringstijd  en de onzekere toekomst zal veel bepalender zijn hoe deze nieuwe wijk er uit gaat zien. De vragensteller uit Leidschendam kan nog geen antwoord krijgen. Of het antwoord zou kunnen zijn: verhuizen naar Delft moet je sowieso doen. Ook buiten de  spoorzone kun je er heel aardig wonen.

guwie



geplaatst 2 januari 2013