Goed nieuws

Deze zomer bouwvakvakantie. In de bochten piept de tram nauwelijks meer. Geen studenten, wat toeristen op een grote-mensenstep. Het is stil, stil stil.  Wonen we wel in een stad van 100.000 inwoners midden in de Randstad-metropool? Saaie boel hier. De treinen op het viaduct zoeven langs, er is alleen herrie van een enkele Maasvlakte-Hoogovenstrein.  Toch vertrekken er van station Delft 20 treinen per uur, 10 naar Den Haag en 10 naar Rotterdam. Wat een service. Het spoorboekloos treinen is hier al werkelijkheid.

Een ronkende promo van de NS om de mensen hierop te wijzen is ons niet opgevallen. Zo angstig zijn ze in Utrecht kennelijk voor een volgend pak sneeuw of blaadjes op de rails. Maar NS , vertel ons ook het goede nieuws. Iedere drie minuten naar Den Haag of Rotterdam. Dat is niet minder dan een metrofrequentie.  We wonen dus toch in een metropool.

De positieve nieuwtjes komen nu alleen van de aannemerscombinatie die de spoortunnel aanlegt.  Heeft NS geen communicatiestaf die het goede nieuws brengt? Of komt die alleen maar in actie als het treinverkeer hopeloos in de war is? Goed nieuws is kennelijk geen nieuws.

Er is genoeg interessants te vertellen. Kort na de oorlog sprak NS directeur Posthumus Meyjes zondags in een radiopraatje zelf het volk toe over de vorderingen van het bedrijf:  "De Spoorwegen spreken”.  Een en al trots op wat verricht werd. Toegegeven, er ging toen ook wel eens iets mis op het spoor. Komt wel bij dat “het volk” veeleisender is geworden. Communicatie is nu heel belangrijk en niet alleen om een ander vertrekspoor tijdig door te geven.  Maar behalve dat:  breng vaker uit eigen beweging het goede nieuws. Het is er.

guwie

geplaatst 17 oktober 2012

Gootjes

Onveilig, ondoordacht, onhandig. Dat zijn de kwalificaties, nadat de Abtswoudse tunnel sinds kort weer is opengesteld voor fietsers en voetgangers. De Delftse publieke opinie maakte er direct gehakt van. Die korte steile trap. Voor rollators, rolstoelgebruikers en mensen met kinderwagens een onneembare hindernis. Die fietsgootjes die aanvankelijk te dicht tegen de trapleuning waren geplaatst en te kort waren. Broddelwerk, zo was in de lokale pers te lezen. Maar kan het ook anders?

De vier fietsgootjes zijn van een aandoenlijke eenvoud. Een simpele aluminium goot met opstaande randen aan beide zijkanten. Vastgeschroefd op de betonnen trap en inmiddels helemaal doorlopend tot op de tunnelvloer voldoen ze nu. Het is allemaal tijdelijk, ter overbrugging van het spoor. Vergelijk ze met de betonnen fietsgoten op het Delftse station. Die liggen pal naast de leuning van de trappen die naar de perrons voeren. Praktisch onneembaar als je met je fiets de trein in wil. Tenzij je je fiets op de schouder neemt.

Dat is bij de Abtswoudse tunnel niet nodig. Maar steil blijft het wel en dat is een moeilijk op te lossen probleem. Je kunt de bouwers verwijten dat in Delft Kennisstad een weinig innovatieve oplossing is bedacht. Zeker.  Een traplift, een vlakke hellingbaan met een ruime aanloop was ook mogelijk geweest. Met een veelvoud aan kosten. De huidige uitvoering is bruikbaar, maar niet voor iedereen geschikt. Wel voor verreweg de meesten van die duizenden studenten die dagelijks per fiets naar het TU-gebied gaan. De omrijroutes via Irenetunnel en Kruithuisweg blijven gewoon bestaan. En mocht je twijfel hebben: beneden voor de trap staat het bord “verboden te fietsen” . Daar word je als fietser voor even voetganger. Met de fiets in het gootje naar boven. Omrijden kost heel wat meer tijd.

guwie 

geplaatst 1 oktober 2012