donderdag 16 februari 2012

Zingen maar


U kent dat wel. Een collega heeft een nieuwe baan en op zijn afscheidsbijeenkomst wordt hij toegezongen. Enkele creatieve medewerkers hebben op een bekende melodie een toepasselijke tekst gemaakt. Iedereen zingt mee. Maar wist u dat ook de spoorzone inmiddels bezongen is. Onlangs was er de première van het spoorzonelied dat speciaal voor de Spoorzonekerken is geschreven door dichter Arnoud van Adrichem en componist Gregor Bak. 
Een paar tekstregels van het spirituele lied gaan zo:

“Bij het station en in de Phoenixstraat, veel werkzaamheden en troep.
Delft ligt bezaaid met kabels, stenen, pompen, hekken langs de stoep.”

Met het lied willen de initiatiefnemers, zoals ze zelf zeggen, gezamenlijk een spoor van bezinning door onze veranderende stad trekken naar de toekomst toe. Een verheven doelstelling die verder reikt dan het gangbare afscheidslied voor de vertrekkende collega. Voor zover bekend is niet eerder het slopen van gebouwen, het graven van een tunnel  of het ijzervlechten van een bijpassende liedtekst en compositie voorzien.

En daar blijft het niet bij. De aanleg van de treintunnel in Delft roept  meer spirituele creativiteit op. De samenwerkende kerken houden zo nu en dan een kerkdienst waar een leek de preekstoel beklimt. Eind vorig jaar was dat Projectdirecteur Peter Gossink die vanaf de kansel sprak over zijn passie voor bouwen. Het gebeurt niet dagelijks dat de grote technische opgave  die de spoortunnel is van zoveel bezieling wordt voorzien. Een goed initiatief.
Nu al weet ik wat ons nog te doen staat: maak een tweede lied, een feestlied, dat bij de opening van de tunnel  wordt gezongen door een groot volkskoor uit Delft. Geen spirituele doelstelling, maar gewoon om de herrie, de overlast en het ongerief van je af te zingen.


guwie





geplaatst 16 februari 2012

donderdag 2 februari 2012

Overdrijven



Een mistige zondag in  november. Het is oorverdovend stil langs het spoor. Dat weekend was er een zogenoemde ‘buitendienststelling’ van het treinverkeer van en naar Delft.  Op het voormalige Gistterrein moesten damplanken de grond in gedrukt worden, vlak naast de spoordijk.  Bovendien konden er dan enkele verbeteringen aan het bestaande spoor  aangebracht worden. Dat spoor moet nog drie jaar mee. Geen treinen dus in Delft. Maar er reden ook geen trams. De HTM staakte die dag. Wat een rust, nog versterkt door de mist die als een zware deken over de stad lag. Zo stil krijgen we het nooit meer, zelfs niet als het treinverkeer straks ondergronds gaat.

SpoorzoneDelft had ons gewaarschuwd. Niet voor de stilte, maar voor een hels lawaai vanwege het intrillen van de damplanken. Al het materieel zou worden ingezet. Buurtbewoners kregen een brief en waren uitgenodigd een week daarvoor op excursie te komen, zodat het allemaal nog eens goed uitgelegd kon worden.

Zaterdag voor de stille zondag ging het er inderdaad lekker van langs. Van ’s ochtends vroeg tot in de kleine uurtjes.  Maar toen was het ook over. Zondags niets meer gehoord. De klus was kennelijk zonder te veel tegenslag geklaard. Des te beter.

Had “Voorlichting” van SpoorzoneDelft niet een beetje overdreven?  Hhumm…. Je kunt maar beter de mensen in alle vriendelijkheid de stuipen op het lijf jagen. Valt het tegen, dan hadden ze het toch tevoren gezegd. Valt het mee, des te dankbaarder is de buurt.  Ook tramlijn 1 is veel eerder weer door de Irenetunnel gaan rijden dan aanvankelijk voorspeld. Straks rijden er opeens toch in 2014 al treinen door de oostelijke tunnelbuis.
Het leed overdrijven kan heel functioneel zijn.

guwie





geplaatst 2 februari 2012