Je fiets stallen bij het station doe je tegenwoordig in een wit vak, de fietsparkeerzone. Binnen de lijnen en absoluut niet daarbuiten. Een groot bouwdoek bij de fietsenstalling en een bord maken duidelijk dat het de gemeente ernst is. Verkeerd gestalde fietsen worden elke dag verwijderd. Is je goed vastgeketende fiets verdwenen dan mag je naar het fietsdepot om hem op te halen. Streng en rechtvaardig met nog een voordeel. Het aantal weesfietsen neemt zienderogen af.
Maar werkt het ook? In het weekend eens een kijkje genomen.
Achter het station zijn de meeste fietsplekken. Ik schat al gauw een 4000. Tot zo’n vijf minuten lopen van de treinperrons kun je je fiets parkeren. Beetje ver lopen, denkt menig fietser en zoekt een plek dichter bij.
Het is zaterdagmiddag, alle witte vakken tot ver achter het station staan tjokvol. Dichter bij het station en ook tegen het bouwdoek staan fietsen buiten de vakken. “De foute fietsen worden tot nu toe elke dag weggehaald. Er zijn veel mensen mee in de weer”, zegt de student van de fietsenstalling als ik er naar vraag. Ik zie dat fout parkeren niet helemaal is te voorkomen. Maar toch lukt het heel aardig om de chaos de baas te blijven. Onder één voorwaarde: dagelijks blijven opruimen, en dat nog 4 jaar lang.
Toon Hermans dichtte ooit:
Hun fietsen lagen in het gras,
En de ijzeren stangen omhelsden elkaar
Twee meter verderop lag het jonge paar
Een politieman kwam en keek ernaar
Maar hij liet ze
Hij dacht, dat zijn zeker die twee van die ….
Zo idyllisch zal het nooit worden met die duizenden fietsen rond het station. De fietsen worden hier gewoon weggehaald.
guwie
geplaatst 1 september 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten