maandag 15 augustus 2011

Uitzicht


Zo’n 24 treinen per uur razen er door de huiskamers aan de Spoorsingel. Daar lijkt het op als je kijkt naar de foto’s die zijn gemaakt vanuit de huizen langs het treinviaduct. De bewoners van de Spoorsingel weten niet beter.  Ze kennen de treinen, zijn er aan gewend. “ Normaal hoor ik ze niet , maar als het treinenverloop verstoord is valt het me direct op“,  zei een oudere vrouw die daar al jaren woont.

Op alle foto’s, die nog tot en met 28 augustus in Het Prinsenhof te zien zijn, komt de trein op het viaduct voor. Het is een van de constanten op de achtergrond. De foto’s laten vooral de verschillende interieurs zien, maar de blauw-gele treinen staan op alle foto’s. Er zijn meer zaken die je op alle foto’s ziet. De prachtige, vaak veelkleurige bovenlichten van glas in lood. In praktisch alle kamers zitten deze oorspronkelijke ramen er nog in.  Een platte TV en de huisraad van een meubelgigant uit Zweden zijn ook in deze stijlvolle woonhuizen aan de Spoorsingel volop ingeburgerd.

Maar zijn alle interieurs dan hetzelfde? Zeker niet. Op verschillende foto’s zijn de rommelige studentenkamers direct herkenbaar. Is dat een teken van de achteruitgang van deze straat zo direct langs de bouwput van de spoortunnel?  Of zijn deze huizen te groot voor een gewoon gezin? We zien ook kamers die als kantoor zijn ingericht of als werkkamer  langs het drukke spoor. De kamer van het oudere echtpaar met klassieke inrichting is er nog wel, maar ook de voorkamer als slaapkamer is op verschillende foto’s terug te zien.

Het uitzicht is vastgelegd nu het nog kan. Over enkele jaren zijn trein en viaduct uit zicht.
Dat wordt wennen voor de Spoorsingelbewoners. Niet meer wakker schrikken als de trein niet komt, een mooi park voor de deur.  Zal zeker een verbetering zijn, maar niet voor iedereen.  

guwie


geplaatst 15 augustus 2011

maandag 1 augustus 2011

Kijkers

De werkzaamheden aan de spoortunnel trekken veel bekijks.  De Bagijnetoren moest even opzij en dat haalde zelfs de landelijke kranten en het journaal. Inmiddels staat hij weer op zijn oude plek. Maar ook minder spectaculaire bouwactiviteiten zoals het storten en afwerken van het tunneldak trekt veel kijkers. Op de Westvest zie je altijd veelal oudere mannen staan. Ze komen op de fiets, zetten die tegen het hek en gaan staan kijken. Ze kennen elkaar inmiddels ook, want ze praten met elkaar. Over hoe het werk vordert, of juist niet. Wat er daarna gaat gebeuren en of het niet anders kan. En ze staan er altijd. Net als die andere groep die foto’s maakt.

“Ik begrijp niet waarom deze bouwput nu weer wordt dichtgegooid. Straks moeten daar toch die stalen buizen nog doorheen” hoorde ik laatst een krasse zestiger mopperen tegen zijn vriend. Ze hadden, zo bleek uit het vervolg, elkaar bij het hek leren kennen. Alles is te zien, niets wordt weggestopt achter dichte schuttingen. De bouw van  de spoortunnel is letterlijk een transparant proces. Hoe anders had het ook kunnen zijn.

Guwie was onlangs in Istanbul. Daar is ook veel te zien. De archeologische opgraving in de oude stad is groots en waardevol. Maar volledig met dichte schotten afgeschermd voor de buitenwereld. Dat trekt dus geen kijkers, geen mannen die commentaar geven zoals in Delft. Het open hekwerk rond de bouw van de spoortunnel geeft wellicht onbedoeld prachtig vertier. En zorgt voor een nieuwe vriendenkring. Voor  fotografen is het een uitgelezen kans om iedere verandering vast te leggen. Want vanachter  de hekken kun je alles zien. Kom daar in Istanbul maar eens om. 


guwie






geplaatst 1augustus 2011