dinsdag 15 februari 2011

De schutting

De markante schutting die jarenlang het bedrijfsterrein aan de westkant van de spoorlijn afschermde is het enige dat daar nu nog over is. Hij staat er wat verloren bij op een braakliggend terrein, goed zichtbaar vanuit de trein.


De sloop van de oude bedrijfshallen heeft de schutting  overbodig gemaakt. Omgewoelde grond,  zandhopen en bergen steen bepalen nu het beeld. In dit gebied tegenover Delftzicht zullen nieuwe stadswoningen in niets meer herinneren aan de vervallen bedrijfsgebouwen van weleer. Het zal een kwestie van tijd zijn voordat ook de robuuste schutting van houten bielzen ten prooi valt aan de slopershamer.

De zwarte bielzen zijn eerder gebruikt als dwarsliggers onder de rails. Ze worden gestapeld  bij elkaar gehouden door een ijzeren kolom met uitsparingen waarin de bielzen precies passen. Simpel en doeltreffend en nog stevig ook. Op plekken waar je er gemakkelijk bij kon is er een kleurige graffiti op gespoten. Al is de verf wat verbleekt, het ziet er toch nog fleurig uit.    

Maar de tijd heeft er aan geknaagd. Hier en daar ontbreekt de bovenste biels, kieren tussen de kromgetrokken dwarsliggers laten verderop liggende gebouwen zien. Het prikkeldraad boven op de schutting is voor een deel al weggeroest. Denk er verlichting en wachttorens bij en deze schutting had ook op de grens van het vroegere Oost-Duitsland kunnen staan. Die grens is jaren geleden al verdwenen. De schutting wacht hetzelfde lot.

guwie


geplaatsts: 15 februari 2011

dinsdag 1 februari 2011

De zwaai


Aan het einde van de Westvest duikt na een scherpe bocht de tram onder de spoorbaan door. Op weg naar Delft-Zuid alsof er niets aan de hand is. Maar dat is schijn. De Irenetunnel wordt afgesloten voor de tram. Een keerlus op het Serpo-terrein wordt het voorlopige eindpunt van de lijnen 1 en 19. Op verschillende stukken langs het spoor is de trambaan opgeschoven, wordt hij nog verlegd of weer terug gelegd op zijn oorspronkelijke plek. De tram slingert zich van links naar rechts langs het centrum van de stad.

 De mooiste zwaai maakt hij bij binnenkomst vanuit Den Haag, komend vanaf de Wateringse Vest. De zwierige tram buigt af richting het viaduct en weer terug. Het is een prachtig gezicht voor de bewoners aan de Spoorsingel. De tram lijkt een stuk groter nu hij dichter bij rijdt. Vanaf het Kampveld tot aan de Binnenwatersloot liggen de rails stijf tegen het viaduct.

Het was nog een heel karwei om de oude baan af te breken.  De grote drilboor - gebruikt om het oude spoor te slopen – was niet alleen oorverdovend hard, maar deed ook de naastgelegen huizen op haar grondvesten trillen. Letterlijk, de stenen vlogen in het rond. Stop! Fotografen rukten uit, schade-experts kwamen in actie. Pas veel later is met lichter materiaal het opbreken van de trambaan hervat.

Een volgende zwaai komt er aan. Of beter gezegd, de zwaai bij de Binnenwatersloot wordt nog groter als de trambaan daar opschuift naar de stadskant. Dichter langs de bebouwing waar het tracĂ© ook daar moet worden gedeeld met de auto’s.

guwie




geplaatst 1 februari 2011