donderdag 16 december 2010

Van Bacinol tot bentoniet


De trein duikt straks in het noorden van de stad onder de grond. Bij de Poort van Delft, waar eerder de Bacinol stond of - zoals we hem vroeger noemden - de Gistfabriek, zien we nu als nieuw baken een witte fabriek. Jarenlang rolde daar de hele wereldproductie  van penicilline van de band.  De Gist stootte het gebouw af en sindsdien was de Bacinol verzamelgebouw voor de creatieve sector. Ateliers en kleine ondernemingen zochten elkaars gezelschap in de oude fabriek. Tl-buizen van verschillende kleuren zorgden ’s avonds voor een feestelijke verlichting in het trappenhuis.    

Maar ook de Bacinol is plat gegaan. De afbraak was spectaculair. Een hoge kraan met camera heeft behoedzaam de brokken eraf gehapt. Het puin is op waardige wijze gescheiden, metaal eruit, de brokken baksteen verzameld op een hoop. Sprak daar eerbied voor de geschiedenis uit of zijn slopers altijd zo voorzichtig? Of zelfs creatief?

De witte fabriek die er nu staat -- een serie geschakelde grote cilinders --  is voor even de nieuwe beelddrager aan de noordelijke tunnelingang. Dit is de bentonietcentrale die een mengsel van water, cement en zeer fijne klei levert. Gestort en gehard houdt het goedje de uitgegraven tunnelwand overeind totdat het beton die taak overneemt.

En daarna, als alle wanden gevuld zijn, zal ook deze fabriek weer verdwijnen. Plaats maken voor ….. we weten het nog niet. Het bestemmingsplan maakt  woningen niet mogelijk: te dicht bij de DSM.  Misschien toch het nieuwe Sportfondsenbad, of een mooi stadspark?  Maar……wat dan ook, markeer deze plek met zijn bijzondere verleden. De Poort van Delft verdient iets markants.


guwie

woensdag 1 december 2010

Vocabulaire

Onze vocabulaire en de kennis over bouwmethoden breidt zich uit. We krijgen factsheets in de bus, leren te denken in weeknummers, er wordt voorgewoeld. De instorting van een diepwand bleek een voorzien risico. We kennen de voors en tegens van damwanden.  Inmiddels zijn we voorgelicht over nut en noodzaak van bentoniet. Tenslotte  is er sprake van tunnelmonden.

De spoortunnelbouw is een technisch werk en dat heeft  nu eenmaal zijn eigen jargon.  Het opleidingsniveau van de omwonenden en andere geïnteresseerden loopt uiteen. Hoe kan je iedereen bedienen? Een ding is duidelijk: zonder communicatie zal het niet gaan. Sterker: de website van Spoorzone Delft slooft zich uit in communiceren met alle denkbare betrokkenen. En iedereen die zich wel eens langs een van de hekken rond het werk heeft opgesteld, weet dat de werkers eigenlijk zonder uitzondering bereid zijn uit te leggen waar ze op dat moment mee bezig zijn.

Iemand op het communicatiecentrum aan de Barbarasteeg zei: “ je kunt de mensen niet met te veel technische informatie lastig vallen” . Dat is nog maar de vraag. Juist in Delft hebben veel mensen wat met de bouw, op welk niveau dan ook. Vertel vooral ook hoe de dingen technisch zitten. Degene die het niet interesseert haakt vanzelf af. Voor een ander is het heel interessant. Hij, maar ook zij, maakt de blitz op het verjaardagsfeestje waarin gemelijk wordt opgemerkt dat het wel een puinhoop zal zijn daar bij jullie voor de deur.
Zeker wel, maar er is wat meer te vertellen.

guwie








geplaatst 1 december 2010